In een volgauto bij de Tour
Vorige week zag ik De Tour de France aankomen in Colmar en daarmee kwamen bij mij de mooie herinneringen aan mijn Tour-belevenis weer naar boven.
De toenmalig hoofdredacteur van Wielerrevue las een artikel in een dagblad waarin ik de wens uitsprak om eens mee te mogen rijden in een volgwagen in de Tour.
Hij las over mijn Tour de France verzameling, die ik van opa op vader op zoon bijhoudt en begreep dat ik dat fantastisch zou vinden.
Maar ik werd slechts twee dagen van te voren gebeld...
Snel besloten, TonCa aanhangwagens gewoon sluiten en op naar de Vogezen!
Zo'n kans krijg je als niet-VIP maar één keer in je leven.
Op 15 juli 2001 was het zover.
We hadden een hotel in de startplaats Colmar.
Daar logeerden ook twee wielerploegen en zat ik aan het ontbijt naast Laurent Jalabert.
's Morgens werd ik door de ploegleiderswagen opgehaald en proefde gelijk die onbeschrijflijke Tour sfeer!
De etappe ging van Colmar naar Pontarlier.
Het werd een dag om nooit te vergeten, ondanks het slechte weer die dag.
Erik Dekker versloeg zijn drie mede-vluchters en won die dag, het peloton volgde op 36 minuten.
Heel leuk als een Nederlander wint op de dag dat je de Tour van zo nabij meemaakt.
Ongelooflijk zoveel mensen er ondanks de regen langs het hele parcours stonden.
Mijn vrouw reed de etappe over de grotere wegen en wachtte mij op na de finish.
En dan in Pontarlier in een enorme menigte je vrouw (zonder GSM) terug vinden…
Het is gelukt hoor!
Als Tourfreak was dit een prachtige onvergetelijke dag in mijn leven.
Een andere leuke anekdote over de Tour.
Ik wilde eens in een hotel direct aan het parcours logeren en dan 's morgens het hele Tour-gebeuren gadeslaan.
Vlak voor de Pyrasourde vonden we een leuk hotel.
Een helikopter met cameraman kondigde de koploper aan.
Ik was hoog in een telegraafpaal geklommen en zwaaide naar de camaraman.
Op dat moment keek mijn broer in Florida naar de Spaanse tv en zag zijn broer bij de Tour de France.
Hoe groot is die kans....