Tijd voor jezelf
Op een maandagmorgen hangt de vrouw de was buiten. Zij blijft even staan om de zon haar gezicht te laten verwarmen. De kinderen zijn de deur uit. Manlief is naar zijn werk. Het weekend is voorbij, zij kan weer normaal ademhalen… Zo'n zaterdag en zondag loopt zij op de tenen: de kinderen jengelen en manlief wil dan weer dit en dan weer dat. Zo rent ze van de koelkast voor een biertje tot de slaapkamer waar de kinderen ruzie hebben. Gelukkig gaat hij 's middags naar AZ en heeft zij tijd om even een boek te lezen. Als de kids tenminste naar vriendjes zijn en zij niet een huis vol kinderen heeft… Zij heeft het er met andere moeders op school over gehad: bij toerbeurt de kinderen van een ander op bezoek zodat die moeder tijd voor zichzelf heeft. Dat idee heeft ze bedacht toen zij er even helemaal doorheen zat en het werkt prima. Maar laatst had zij de kinderen van Sonja, ook een gestreste moeder die af en toe de rust nodig heeft, op bezoek. Het was druk en vermoeiend: de kinderen van Sonja waren schreeuwerig, verwend en zaten overal aan. Dat lumineuze idee was blijkbaar toch zo goed nog niet… Als zij in de keuken komt ziet zij de zondagkrant liggen: daar had ze nog geen tijd voor gehad. Zij schenkt een kopje koffie in en gaat aan de keukentafel zitten. Zij leest vluchtig de koppen totdat zij opeens rechtop gaat zitten en voorover buigt. In een artikel zegt Marianne Williamson, een bekend Amerikaans spreekster en schrijfster: "Your playing small doesn't serve the world!" Zij moedigt vrouwen aan om op te staan, niet steeds gedienstig te zijn en zelf de regie in handen te nemen met dat wat je wel en niet wilt. De vrouw recht de rug, staat op en besluit vandaag lekker dat te doen wat zij al jaren wil: een saunaatje, een schoonheidsbehandeling en dan ergens iets eten. Zij belt haar man op en zegt hem dat hij vanmiddag de kinderen moet opvangen. Zij doet de telefoon uit voordat hij kan reageren en stopt het apparaat in een lade. Die heeft zij vandaag niet nodig.