Afbeelding
Ben Wansink

Zwaar beroep

Voor mijn huis is men al wekenlang bezig met de aanleg van een nieuwe riolering. De Voorburggracht is opengebroken en er wordt diep gegraven. Het kleine stukje groen, waar ik altijd zo graag naar kijk, is half gesloopt… binnen mum van tijd waren drie prachtige berkenbomen omgezaagd en uitgegraven. In plaats daarvan kwam een nog veel dieper gat, noem het maar gerust een bouwput. Samen met mijn buurtjes keek ik verontrust naar de ontwikkelingen. De sloop van die bomen was best even een schok, maar we begrijpen best dat, om een levensgroot rioolgemaal te kunnen plaatsten, ruimte gemaakt diende te worden. "Waar gehakt wordt vallen spaanders", zei de houthakker en smeet zijn vrouw het huis uit. Sorry, even een onzinnige opmerking tussendoor, ik moet bij de les blijven. Nou, dat gat voor onze huizen werd dus gevuld door dat levensgrote gemaal en de put is grotendeels weer met aarde overdekt. Nu maar hopen dat het gesloopte stuk van dat stukje groen weer snel aangeplant wordt! Maar nogmaals, de buurt heeft begrip voor de acties die ondernomen zijn en hebben bewonderend toegekeken. Wat een werk en wat een gedoe! De mannen die bezig zijn werken stug door, regen en veel wind worden getrotseerd. Die harde werkers blijven positief, zingen zo nu een dan een lied (niet geschikt voor 'The Voice' overigens) en hebben onder elkaar schik. Ik zat al die weken binnen met mijn gebroken heup en heb dat allemaal mogen aanschouwen. "De werkdruk is zo hoog en veel te volle klassen!", hoor ik een stakende onderwijzer roepen. Nou, ik heb zelf in het onderwijs mogen werken en neem van mij aan dat die werkdruk niets vergeleken is met dat beroep van die diepgravende en keihard werkende mannen. 's Morgens om een uur of 7 beginnen en doorgaan tot diep in de middag als dat nodig is. Ik heb nu gezien (en nog niet eens zelf gedaan) wat een zwaar beroep is! Graven en zwoegen in de vette modder, sjouwen met zwaar materieel, doornat worden en maar doorgaan! Deze werkers mogen van mij op een 55ste met pensioen en als dank voor dat zware werk een gratis reisje naar een vakantieplek naar keuze maken, een dag of twintig. Dan moeten we die C02-uitstoot van hun vliegtuigen maar accepteren...