Overweging
Tijd voor diepere gedachten… heb jij er ooit over nagedacht hoe jij in deze wereld staat? Leef je lukraak, pluk je zomaar de dag of sta je regelmatig stil bij datgene wat je doet en wat je drijft? Zie je wel waar 'het schip strandt' of is iedere dag er eentje waar aan gewerkt moet worden om er iets moois van te maken?
Ik begrijp dat geen mens dat constant bewust leven volhoudt. Het af en toe 'laten gaan en we zien wel waar het schip strandt' ontspant en geeft dus rust. Kijk, geachte lezer, ik zou willen dat ik die ontspanning meer had… Ik ben eigenlijk een piekeraar, zoek naar waarheden en zie wel eens beren op mijn levenspad. Als ik dan, na een nacht piekeren, de volgende morgen moe de wereld weer instap, blijken die drempels er niet te zijn of zich vanzelf op gelost te hebben… "Stop!!"
Ik schrik en kijk om me heen, overal staan mensen. "Hou eens op met dat doemdenken, leef de dag, niet zeuren!", gillen ze. Ik kijk ze een beetje beschaamd aan, waarom moest ik nou weer de moeilijke jongen spelen? Een tobber met al het leed van de wereld op zijn kwetsbare schoudertjes? Natuurlijk heeft 'men' gelijk: 'Carpe Diem' en 'Hoeperdepoep zat op de stoep, kom laten we vrolijk wezen...'
Ik hoor op de achtergrond die Hazes junior met zijn 'Leef' en neem me heilig voor dat meer te gaan doen. Wat morgen komt is morgen, vandaag ga ik het leuk hebben! Ik smijt de pc waar deze tekst uitgerold is, in de hoek en trek mijn wandelschoenen aan. De zon straalt, dat ik dat nu pas zie…! Buiten komt een fietser
fluitend voorbij en ik hoor ergens een baby. Een moeder zegt troostende woordjes en plots is het weer stil. "Hé Ben, ga je mee een rondje Geestmerambacht doen?", vraagt een buurman mij. "Gaat het niet regenen straks?", mompel ik. "En wat dan nog, al het goede komt van boven! Kom op, doorlopen!" Ik gehoorzaam en ontdek al na een paar meter dat mijn hoofd leeg loopt, geen zorgen voor de dag van morgen. Ik adem diep in en voel me top!
Geachte lezer, wandel je mee?