Schattig
Het zijn de kleine dingen die het doen. Zoals koffie met een verse romige tompouce bij de HEMA. Naast mij schuift een mevrouw luidruchtig haar stoel achteruit. In een reflex scherm ik mijn tompouce af met mijn hand. 'Nou schatje, dan gaat mama nu maar even bij C&A kijken of ze nog een leuk jurkje kan vinden voor haarzelf,' hoor ik haar zeggen. 'Blijf jij hier braaf wachten tot mama terug komt? Kijk eens schatje, hier heb je nog een muntje van twee euro om wat te drinken. Liever geen cola meer, schatje. Véél te zoet. Mama blijf niet lang weg, hoor! Dag schatje!'
Zodra haar moeder zich heeft omgedraaid steekt het schatje haar tong uit. Ik verslik me bijna in een stuk tompouce. Even later stapt er een meisje op haar af. 'Hé Sonja, jij hier? Ik zag je al buiten door het raam. Wacht je op iemand?'
'Ja, mijn moeder is een jurkje voor zichzelf aan het kopen bij C&A.'
'Ook toevallig, zeg! Ik heb daar juist afgesproken met mijn moeder. Zij wil nieuwe kleren voor mij kopen. Ze zal daar nu wel zijn, denk ik.'
'Ik haat mijn moeder,' zegt Sonja. 'Zoals ze altijd zo stom tegen me praat in het openbaar. Ik schaam me dood! "Blijf je braaf zitten, schatje. Mama komt zo terug hoor schatje. Zal je zoet zijn, schatje. Geen cola meer hoor, schatje!"'
Ik hoor het vriendinnetje giebelend wat terugzeggen, maar vanwege het kabaal van rammelend serviesgoed kan ik het niet goed verstaan. Wanneer ik opnieuw koffie ga halen zie ik Sonja glunderen. 'Gaaf idee,' roept ze haar vriendinnetje na, 'je hoort het morgen wel!'
Twintig minuten later komt de mama terug. 'En.. hoe vind je mijn jurkje, schatje?'
'Wat een schattig jurkje, zeg! En zo'n schattig prijskaartje eraan! Het is echt een schatje, dat mamsje van mij!' Iemand applaudisseert.
Mijn dag kan niet meer stuk en de tompouce smaakt naar meer. Hopelijk laat de HEMA ze niet verdwijnen.