Doeslief
Voorheen was de treinconducteur een statige, gezagsgetrouwe man die met een belangrijk gezicht je kaartje kwam knippen. Tegenwoordig is het steeds vaker een vrouw die, zo zegt ze zelf: 'er alles aan doet om het reizen zo comfortabel mogelijk te maken'.
Zij bromt en mompelt niet zoals voorheen in een krakende intercom waardoor je nooit verstaat op welk station je bent aangekomen. Zij stapt nooit met haar verkeerde been uit bed. Als je instapt roept zij steevast met een vriendelijk gezicht gedag en als de trein gaat rijden klinkt haar stem kraakhelder boven je hoofd: 'Goedemorgen dames en heren, jongens en meisjes en andere mensen. Wat fijn dat u met ons reist vandaag. We zijn vandaag op tijd vertrokken en hopen dat u een goede reis heeft'.
En als we Amsterdam Sloterdijk bereiken klinkt weer haar vriendelijke stem: 'Op het volgende station kunt u overstappen naar de prachtige steden zoals Haarlem of Utrecht waar er van alles te doen is. Maar u kunt er ook voor kiezen uw reis via Schiphol te vervolgen, waar de wereld voor uw voeten ligt'. Ze sluit af met een laatste boodschap: 'We wensen u een fijne dag op uw werk, school of andere bestemming'.
Nog even denk ik dat ik die optie Schiphol ga nemen, maar het werk roept. En mocht ik die avond wat saggerijnig of moe zijn na een lange dag hard werken, klinkt daar als snel weer haar vriendelijke stem: 'we verwachten op tijd op plaats van bestemming aan te komen, zodat u op tijd bent voor uw avondeten'. Even later: 'we naderen station Heerhugowaard. Ik wens u een fijne avond, bedankt voor het reizen met de NS. Kijk nog even op uw stoel of u niet uw rugzak, jas of telefoon laat liggen en vergeet niet uit te checken. Hopelijk snel tot ziens. U ook fijne avond conducteur, tot morgen!