Afbeelding
Ben Wansink

Overal dezelfde problemen? (oral dieselfde probleme?)

Deze keer staat mijn column gedeeltelijk in een andere taal, het Zuid-Afrikaans.

Ik doe dit omdat ik de problematiek die in het stukje staat ook in ons land tegenkom en me daar best zogen over maak.

Ben in Zuid-Afrika er geweest en echt, dat taaltje snap je goed als je je best doet..

Proberen, daar komt ie?

'Hand in die hare het ouers, onderwysers, die gemeenschap en selfs die polisie 'n punt bereik waar kindermisdaad begint handuit ruk het.

Die skoolstelsel is nie by magte om leerders met geknelde vermoëns behoorlik te bedien nie.'

Moeilijk? Dit stukje tekst komt uit een Zuid-Afrikaanse krant 'Die Hart van die Overberg' (9 nov. 2018) en in een artikel vertelt de journalist dat het moeilijker en moeilijker wordt met de jeugd in zijn land.

Het lukt zelfs de politie niet meer een halt toe te roepen aan de jeugd die baldadig en zelfs crimineel is.

Ook in dit artikel lees ik: 'Met 'n enorme administratiewe las, kan selfs toegewyde opvoeder nie behoorlik aandag gee aan hul stadiger leerders nie'.

Ook hier dus al dat papierwerk dat teveel tijd opslokt waardoor de opvoeders niet meer adequaat kunnen handelen.

Ik maak me daar dus best zorgen over.

Ik heb ik de indruk dat onze beleidmakers nog niet helemaal in gaan zien dat het werk op straat, in de klas en de ziekenzaal moet gebeuren en niet achter de schrijftafel!

De meester en juf, de agent, de verpleegster moeten hun aandacht kunnen schenken daar waar die hoort: aan de leerling, de straatjongen en de zieke.

Ach, ik schrijf nu iets op dat een ieder van ons allang weet.

Alleen, er naar handelen, dat is een ander verhaal!

Bureaucratie en regelgeving verdringen nog te vaak een echte, praktijkgerichte aanpak en een snel kunnen handelen.

Volgende keer weer alleen in het Nederlands, beloofd!

(vertaling Zuid- Afrikaanse tekst:

Met de handen in het haar hebben ouders, leerkrachten, de gemeenschap en zelfs de politie een punt bereikt waar kindermisdaad uit de hand begint te lopen.

Het schoolsysteem is niet bij machte om zorgleerlingen goed te helpen.

Door de enorme administratieve last kunnen zelfs toegewijde opvoeders niet naar behoren aandacht besteden aan hun tragere leerlingen.)