Poes
Miauw, miauw, miauwwwww. Ik word er gek van. Naast af en toe een hond als gast hebben we nu het voorrecht om een poes als logee te mogen ontvangen. Althans, zo keek ik er vanmorgen nog tegen aan. Vanmiddag met al dat gemiauw om mij heen lijkt het voorrecht nog even ver weg. Miauwend sluipt ze als een tijger door mijn huis op zoek naar haar thuis. Helaas gaat ze dat niet vinden, al haal ik ook alles uit de kast om haar het thuisgevoel te geven. Haar eigen vertrouwde etensbakjes staan gevuld, een heerlijk kleedje om zich op te vleien, een schone kattenbak.
Al moet ik erkennen dat de kattenbak niet tot het rijtje verleidingen behoort. De bak is slechts noodzakelijk kwaad. Thuis geniet zij van het buitenleven. Hier is buiten verboden gebied. Ik kan niet het risico lopen dat ik poes na een logeerweekje niet meer thuis kan afleveren.
Ten einde raad ga ik boodschappen doen. Simpel de deur achter mij dicht trekken is er niet bij. Omzichtig houd ik in de gaten waar poes zich verschanst, zodat ik veilig alleen mijn weg naar buiten kan vinden. Het is mij dan ook een raadsel dat ik bij terugkomst poes nergens kan vinden. Een lichte paniek begint zich van mij meester te maken. Ten einde raad ga ik plat en ja hoor onder de weliswaar voor mij onooglijk kleine ruimte onder de bank ontwaar ik twee wel haast lichtgevende oogjes. Ik schrik er bij kans van. Poes niet, zij wurmt zich soepeltjes onder de bank vandaan om zich vervolgens als een koningin te zetelen op de kattenbak. Ik kom iets minder soepel overeind en zetel mij op de bank.
Als ik goed en wel zit, springt poes op mijn schoot. Zo samen op de bank schiet mij het juiste muzieknummer te binnen: What's new pussycat. Pussycat, pussycat I love You (Tom Jones, 1965).
Pieta van der Mark