Lente
'Het duurt te lang' van Davina Michelle (2018) krijg ik al maanden niet uit mijn hoofd. Het gaat mij niet om de Brexit, maar om het weer. Vanaf januari denk ik al 'het duurt te lang' dat het écht winter wordt. In februari had ik wel al door dat het er niet meer van zou komen. Ik schakelde gladjes over in 'het duurt te lang' voordat de lente begint. Wat daarbij hielp waren de narcissen en de krokussen die de kop opstaken in bermen en rotondes. Ik werd er vrolijk van en dat wil ik graag melden naar de planters toe. Ongevraagd word ik namelijk talloze malen bestookt met tevredenheidsonderzoeken vanuit de ondernemer. Nu vanuit de consument meld ik maar even dat ik er dus heel blij mee ben. Lente. Tijd om het winterstof van ons af te schudden. Kinderen die roepen 'mag ik met zonder jas naar buiten'. Kom op, allemaal naar buiten. Op naar de duinen. Het speelterrein uit mijn jeugd, waar we van onze ouders toen slechts de waarschuwing meekregen 'niet in bomen klimmen en niet met vreemde mannen meegaan'. Vrouwen werden niet genoemd; dat waren gewoon betrouwbare moeders. Anno 2019 roepen we: 'pas op voor de grote grazers'. Het duingebied moet begraasd worden, dus delen we nu de natuur met Schotse hooglanders, wisenten en damherten. Staatsbosbeheer bewaakt de balans tussen natuur en grazers, wat niet altijd makkelijk is. De grote grazers zitten niet stil, waarop de dieren voorzien werden van een chip om ze te kunnen volgen. Een technologische zet; toch vrij maar wel in control. Echter bij het laatste technologische nieuwtje zet ik mijn vraagtekens. Een alert kan aan de chip worden gekoppeld zodat een fietser of wandelaar een seintje kan krijgen zodra hij binnen een straal van 100 meter van de grote grazers komt, dan kan hij een andere route kiezen. Wat bij mij de vraag op roept: 'wie o wie bewaakt de balans tussen recreant en natuur?' Ben wel blij dat Staasbosbeheer er niet voor gekozen heeft de recreant te chippen!
Pieta van der Mark