Afbeelding
(Foto: Ben Wansink)

Mijn Imke

Zat zaterdag 31 augustus heerlijk in het zonnetje op een balkon bij Zonoord. Ik was daar uitgenodigd om naar de 40ste editie van onze Beddenrace te kijken. Deze was, zoals altijd piekfijn georganiseerd. Eerlijk gezegd was ik een paar jaar niet geweest, had de rondjes wel gezien. Maar toen de uitnodiging kwam werd het weer eens de hoogste tijd. En… ik heb er zeker geen spijt van. Natuurlijk speelde het weer mee en was het parcours, volgens mij een nieuw rondje van zo'n 800 meter begreep ik, uitdagend en gaf ruimte genoeg voor de vele toeschouwers. Zo, wat een inleiding, kom ter zake Ben! Jaja, ik ben wel eens lang van stof zonder iets te zeggen… Maar waar ik het over hebben wil is een deelneemster. Ik ken haar niet en zij mij waarschijnlijk ook niet. Maar ik was naarmate de wedstrijd vorderde haar grootste fan. Kreeg bijna zelfs een hekel aan de mannen om haar heen die haar een verschrikkelijk tempo voorlegden. Ronde na ronde vlogen de bedden voorbij, het tempo bijna iedere ronde hoger. Maar… mijn favoriete deelneemster gaf nooit op tussen die getrainde sportmannen. Haar conditie bleek net zo goed en in vele gevallen zelfs beter. Na een uurtje of twee afzien gebeurde het wonder: mijn Imke nam met haar bedpartner (oeps!) Ron brutaal de leiding en velen langs het parcours moesten daarom juichen. Plotseling leek heel Langedijk supporter van het stel en Imke werd in vele harten gesloten. Om mij heen leek het balkon te dansen van vreugde! Verdraaid, verdikkeme en helaas speculaas nog aan toe: de heren op de andere bedden wilden echter zelf ook winnen! Met name bed 1 maakte het plaatsingsnummer waar. Namen van de twee schavuiten noem ik niet, hadden die Koen en Jeroen maar socialer moeten zijn! Poeh, wat liepen die twee hard en Imke en partner kregen het moeilijker. Maar opgeven, nooit! Ik overwoog nog even punaises van het balkon af op de weg te gooien om zodoende de wedstrijd te kunnen beïnvloeden. Maar dat schijnt niet eerlijk te zijn… Daarom werd Imke Glas dit jaar opnieuw derde. Volgend jaar kom ik weer, Imke, speciaal voor jou! Mag ik dan je shirt?