Groen
In de vorige eeuw kwam ik Heerhugowaard altijd binnen via de Middenweg. Die eindeloze Middenweg aan weerskanten omsloten door bomen en waar de wind altijd tegen blies. Inmiddels is de huizengrens zover opgeschoven dat een onbebouwde Middenweg bijna geheel tot het verleden behoort. Op de een of andere manier fietst dat toch sneller en lijkt de wind ook wel eens uit een andere hoek te waaien, want wie had ooit gedacht dat hier een kunstwerk zou kunnen verrijzen. 'De menselijke maat', het langste kunstwerk van de regio en nu na het EK-wielrennen zelfs met internationale faam. De Middenweg als een groot meetlint omzoomd door bomen. Weliswaar boompjes, maar ze staan er dan toch maar dapper groen te zijn.
Dat groen hebben we nodig in Heerhugowaard. Het was een hele schok om te vernemen dat Heerhugowaard slechts plaats 297 inneemt op de ranglijst groene gemeenten. Op een totaal van 355 is dit echt een diepe, diepe teleurstelling. Als ik de lijst nog eens doorneem zie ik dat Langedijk heel wat hoger scoort met plek 125. Hier valt wat te halen. Een fusie met Langedijk is ineens zo gek nog niet. Gemiddeld stijgen we dan zeker. Ook de vergroening van de gevel van het gemeentehuis is een stap in de goede richting, maar wel een heel klein stapje. Stenen en groen zijn niet altijd hand in hand gegaan. Alle investeringen in groene energie ten spijt, is men de natuur met zijn bomen als sterkste wapens in de strijd tegen CO2-uitstoot even vergeten.
Hoogste tijd om de investering in bouwstenen te verbinden aan investering in groen. Voor ieder vliegreisje een boompje planten is voor velen een ver van mijn bed show. We kunnen het dichter bij huis halen. Voor ieder nieuwbouwhuis een boompje planten. Huisje, boompje, 'Better together' (Jack Johnson, 2005).
Pieta van der Mark