De grote boodschap
Voor mij is het geen enkel probleem om wekelijks de boodschappen te halen. Het is niet mijn favoriete uitje, maar ik maak een lijstje en heb alles binnen een uur in huis. We mogen blij zijn dat we het kunnen halen en de keuze hebben uit vele supermarkten. Heel mooi dat we er de centen voor hebben en dat de kasten elke week weer gevuld worden. Al zijn er ook mensen onder ons die het minder fijn vinden, geen tijd hiervoor maken en de boodschappen laten bezorgen of ze door een ander laten halen. Het leukste vind ik de kassa. Niet omdat ik alles af mag rekenen, maar puur vanwege de vele vragen die je bij de caissière krijgt. Heeft u een bonuskaart is de eerste vraag, al snel gevolgd door de vraag of ik een legeflessenbon heb. Daarna wordt gevraagd naar de parkeerkaart, de koopzegels, of je stickers spaart en of je contant wilt betalen of wilt pinnen. Kassabon mee? 'O ja, mevrouw mag ik van u misschien uw postcode?'. Die vraag werd een week lang bij iedere klant werd gesteld in een pas geopende supermarkt. Best wel grappig, maar voor de caissière lijken al die vragen me uiterst vermoeiend. Als het woensdag is wenst ze me een 'fijn weekend' en als het nog ochtend is begint ze soms met 'goedemiddag'. Wat maakt het uit, ik heb mijn boodschappen, ga met de gratis parkeerkaart fluitend de winkel uit. Met de voorraad kan ik weer een week vooruit.