Bijzondere viering Bevrijdingsdag
Vervolg van voorpagina
Michael Besse (10) is met zijn grootouders naar het evenement op het Harmonieplein gekomen. Hij is vooral onder de indruk van de legervoertuigen, maar ook van het samen eten. ''Ik zie heel veel mensen gezellig met elkaar praten en eten. Dat vind ik leuk om te zien.'' Michael heeft zelf geen idee hoe het moet zijn om een oorlog mee te maken. ''Ik hoor altijd van oma en opa dat zij allebei geluk hebben gehad. In de oorlogsjaren waren ze even oud als ik en woonden op een boerderij in Badhoevedorp. Mijn grootvader had dat huis een bijzondere naam gegeven, 'Altijd Zorg'. Dat klinkt niet leuk.''
Plichtsgetrouw
Zijn opa, Aart Besse wil dat best uitleggen: ''Mijn vader was weduwnaar en had acht kinderen. Toen zijn vrouw stierf in 1928 was er geen enkele vorm van hulp van de staat. Uitkeringen bestonden nog niet, je moest het zelf maar uitzoeken. Dat lukte hem niet zo best en hij dronk te veel. Gelukkig waren de oudste kinderen wel plichtsgetrouw, die moesten op te jonge leeftijd al veel verantwoording nemen. Het was wel goed van mijn vader dat hij de naam van de woning veranderde in 'Altijd Zorg'. Iedereen mocht best weten dat zijn bestaan niet makkelijk was.''
Honger
In de oorlogsjaren had de familie Besse het niet makkelijk, maar tot en met 1943 ging alles redelijk. Besse: ''Je merkte wel dat de Duitsers er waren, maar we hielden gepaste afstand. Dat werd in het laatste oorlogsjaar anders. Er was weinig eten, al hadden de mensen het hier beter dan de bewoners van Amsterdam. Daar werd echt honger geleden. Hier viel dat mee.'' Hij geniet van de militaire voertuigen: ''Toen ik als jongen in mei 1945 al die bevrijders zag, was ik zo trots op ze. Helaas was er bij mij ook een andere gedachte; waarom mocht mijn jongste broer dit niet meer meemaken? Die was twee weken voor 5 mei gestorven aan een hartkwaal. En mijn vader werd door de oorlog nog meer gesloten en is nooit een vrolijk man geworden.''
Fout
Mieke Zandwijk, geboren in 1939, is naar het Harmonieplein gekomen met haar twee zusters ''We hebben de oorlog meegemaakt, maar waren te jong voor herinneringen. Wel weet ik dat na de bevrijding er jarenlang nooit over deze periode werd gesproken. Er werd wel eens negatief over iemand gesproken, omdat die in de jaren 1940-1945 Duitsgezind zou zijn. Begrippen als goed en fout heb ik nooit zo goed begrepen. Als iemand in de oorlogsjaren brood verkocht aan de 'moffen', was die dan fout? Als dat waar is, moeten grote bedrijven alsnog worden aangepakt.''
De tieners Dirk en Dick hebben zich nog niet in de oorlogsjaren verdiept. ''Ik weet dat hier toen Duitsers waren, maar verder hoef ik er niets van te weten. De wereld is slecht en juist daarom moet je van ieder feest dat je mag bezoeken, genieten. Dat is ook een vorm van vrijheid.''
Ondertussen blijft het gezellig op het plein en vermaken de bezoekers zich prima. De vrijwilligers hebben iets bijzonders voor elkaar gekregen. Een vervolg is ongetwijfeld alweer in de maak.
