Pech op de weg
Een man is gestorven aan een ellendige ziekte. Zijn echtgenote en beide zoons zijn ontstellend verdrietig. We bespreken de uitvaart. Het zal een crematie worden in Zaandam. "We gaan niet zelf rijden hoor, ik moet er niet aan denken achter die rouwauto te rijden ,de kist met mijn man daarin te zien en dan òòk nog op het verkeer te moeten letten", zegt de vrouw. De jongens knikken: "Ja we gaan met een volgauto." Op de dag van de uitvaart schuiven de zoons zelf de kist met hun vader in de rouwauto, de chauffeur zet hem vast. Het gezin neemt plaats in de volgauto en we vertrekken. Ik loop voor de stoet uit tot het eind van de straat en stap dan in de rouwauto. Na twee bochten hoor ik een raar geluid. Ik kijk achterom naar de kist met bloemen. "Staat hij wel goed vast?" vraag ik. "Zeker", zegt de chauffeur. We rijden door Zaandam, de kist beweegt niet, maar tòch hoor ik iets. "Nu hoor ik het ook", zegt de chauffeur en zijn blik gaat naar de achteruitkijkspiegel. "Het rammelt", zeg ik benauwd. "Rijd maar niet te hard." Even later stoppen we voor rood bij de verkeerslichten aan de Vijfhoek. Het geluid is er weer, ik vind het akelig. Groen! De chauffeur trekt op, midden op de kruising wordt het geluid heftiger en dan staat de auto stil, zo'n tweehonderd meter van het crematorium. De chauffeur probeert te starten maar er gebeurt niks. Auto's toeteren en rijden om ons heen. Hoe krijg ik mijn overledene naar het crematorium? Ik stap voorzichtig uit en loop naar de volgauto die ook midden op de kruising staat en zeg tegen de chauffeur: "Rij de familie naar het crematorium, breng ze naar de familiekamer, geef ze een kop koffie en zorg dat je zo snel mogelijk met een rouwauto terugkomt." Hij stelt geen vragen en rijdt weg. De chauffeur van de rouwauto heeft ondertussen wat telefoontjes gepleegd. "Er komt een sleepwagen." De kruising is inmiddels behoorlijk verstopt. Gelukkig komt er al heel snel een vervangende rouwauto. Terwijl ik het eerste bloemstuk overpak stopt er een motoragent. "Kan ik helpen?" "De auto vertoont kuren", zeg ik terwijl een lint met de tekst 'Een laatste groet' in mijn gezicht waait. De agent stuurt het verkeer met een grote boog om ons heen. De vervangende rouwauto zetten we naast de ander. Met zijn vieren halen we de kist uit de ene auto en schuiven hem in de andere, bloemen er weer omheen. Opgelucht breng ik de overledene naar zijn eindbestemming terwijl de chauffeur wacht op de sleepwagen.