Moorkop
Baby's hebben nu eenmaal speciale voeding nodig .De eerste tijd is dat borstvoeding of flesvoeding. Kortom: melk.
In eerste instantie is er geen andere keuze .Soms moet je hier een beetje creatief mee omgaan. Zo ook een zorgzame lieve moeder, heel lang geleden.
Haar baby had een eigen willetje. Wat hij niet wilde deed hij niet . Dat is altijd zo gebleven. Hij huilde van de honger en van ongenoegen.
Zijn moeder nam hem op schoot en probeerde hem te troosten. Zij probeerde te genieten van haar kopje koffie. Het was een feestelijke dag. De vader van de baby was jarig. Het hele gezin smulde van een moorkop. Een grote ronde soes, overgoten met chocolade. Bovenop prijkte een flinke klodder slagroom.
Of dat nog niet genoeg was, zat er nog heel veel slagroom in de soes ter opvulling.
Moeder wilde haar kleine Hansje zoet houden en hield een klein lepeltje met slagroom tegen zijn hongerige mondje. Kleine Hansje maakte lieve smakgeluidjes. De moeder vond dit schattig en genoot van de tevredenheid van Hansje en natuurlijk ook van de stilte.
Hansje had de smaak te pakken en liet zich steeds vaker verwennen. De latere fruithapjes liet hij staan en de fles bekeek hij niet. Maar al moeders goede bedoelingen ten spijt… Kleine Hansje bleef kleine Hansje.
Moeder was verontwaardigd. Zij was zo lief voor hem. Lekker verwennen met zoet. Arme Hansje moest naar het ziekenhuis. Bijvoeding moest hem op een gezond gewicht brengen. Moeder had hier geen aandeel meer in.
Kleine Hansje werd 'Grote Hans'. Een gezonde grote en sterke kerel. En zijn geheim? Iedere zaterdag gaat Hans naar de plaatselijke banketbakker en haalt twee moorkoppen. Eén voor de zaterdag en één voor de zondag. Hij lust er wel pap van.
En zo kwam het toch nog goed.
Isa Bron