Nieuwe tradities Landsmeer?
Veel tradities kennen we hier niet meer of ze zijn door de jaren heen aan verandering onderhevig.
Zo kom ik uit 1960 en liep als kind vol trots met een Palmpasenstok door het dorp, een optocht met zelfgemaakt kruis met versieringen. Via de lagere school werden rondom deze tijd leuke puzzeltochten georganiseerd waarbij wij lopend en spelenderwijs de straten van ons dorp leerde kennen.
Maar ook waren er voor onze gemeenschap grote festijnen zoals sport en feestweek met als hoogtepunt de opening en het sluitingsbal. Wie herinnert zich nog wielrennen en paardenraces door de smalle straatjes. Het voorjaar ging van start met straten vol roze en witte bloesem waarbij je als kind vele uren op de kermis doorbracht en dan was daar Koninginnedag. Een niet commercieel feest voor jong en oud, voor arm en rijk.
Voor Koninginnedag bleven wij thuis als gezin. Bovendien keken de kids elk jaar uit naar de kermis. Vele regels lijken tradities onmogelijk te maken of erger nog: commercieel en daardoor onbetaalbaar. In Amsterdam viert zo'n beetje elke wijk zijn eigen feest, gewoon met een biertje in de hand op straat of voor en in het cafe. Maar in het kleine Landsmeer, notabene een dorp, schijnt dat onmogelijk te zijn.
Wij moesten vorig jaar op ons eigen kleine gemeenteplein via dranghekken in de stemming komen. Afgeschermd met wit zeil en detectiepoortjes waar je gefouilleerd werd. Kinderen onder de achttien konden niet meer met hun ouders naar binnen. Nog meer beveiliging, nog meer uitgaven, nog meer regels vanuit het college. Dit ontnam de initiatiefnemer, en zeker ook de vaders en/of moeders, de vreugde van Koningsdag. Gewoon een straatfeestje met een hapje en een drankje in de hand werd in de knop geknakt. Ergens in een hoekje op het parkeerterrein, zonder sfeer van de kermis of cafe's en met een sportpark in onderhoud, werd voor de Landsmeerders bedacht dat het daar gezellig moest worden. Van boycot is geen sprake, als men gekeken had hoe deze jarenlange traditie tot stand was gekomen. De behoefte van de eigen inwoners heeft het zo gecreëerd. Niet andersom.
Argumenten hoe en waarom dit nou zo ingeperkt moest worden is discutabel en voor beide fronten moeilijk te bewijzen. Het feit blijft dat juist in 2019 wij onze burgers niet voor alles en nog wat kunnen beschermen. Het samenkomen van groepen mensen heeft een risico, dat risico moet voor de overheid (burgemeester en wethouders) een aanvaardbaar risico zijn. Ik denk dat ik namens meer inwoners spreek dat het voor ons nogal vreemd overkomt dat in onze buurgemeente Amsterdam met driehonderdduizend extra feestgangers in het centrum en tientallen aanhoudingen, de boel niet op slot hoeft en bij ons zonder aanhoudingen de traditie de das om wordt gedaan.
Hebben we behoefte aan een nieuwe traditie? Die van een door het volk gekozen burgemeester? En vieren wij weer Koningsdag als de afgelopen tientallen jaren? Zonder evenemententerrein, zonder dranghekken en zeil, zonder aangewezen evenemententerrein. Ik hoop het wel want burgemeesters komen en gaan, maar onze Koningsdag moet blijven bestaan.
Namens Stichting BBMB (behoud dorpskarakter) Debby Mulder Damme