Kadetjes
Sommige ochtenden zijn nog erger dan andere ochtenden. En als je toch al geen ochtendmens bent dan is elke dag vroeg opstaan een ware hel. Zeker als je tot de ontdekking komt dat het brood beschimmeld in de kast ligt en de yoghurt over datum is.
Dan zit er maar één ding op: dat is met een lege maag en het humeur ver onder het minpunt richting het werk Je zult zien dat op die dagen ook nog druilerig is en het weer een dag vol regen gaat brengen.
Dat soort ochtenden betekent voor mij altijd te laat zijn zodat je met haast naar de bus toe moet. Laat ik dan net langs de lokale bakker in het dorp moeten lopen.
De geur van brood en verse croissantjes komt me tegemoet. Mijn geest drijft weg naar een goedgevulde ontbijttafel terwijl een jonge vrouw in een strakke fitness-outfit mijn pad kruist. In haar hand een zak vol broodjes.
Spontaan roep ik: "Wat een lekkere kadetjes!"
De vrouw draait zich al lopend om met een verwijtende blik. Bij mij valt het kwartje en ik stamel: "Ik bedoel je bolletjes… Nee, ach laat maar, ik moet de bus halen."
Een 'Me-too' is tegenwoordig snel gemaakt en met rode wangen zet ik het op een hollen.
De bus draait de bocht van de Kerkstraat naar het Zuideinde om. Ik red het nog net en denk: 'volgende keer ga ik gewoon eerst ontbijten.
Straks is mijn goede naam helemaal weg in het dorp!
Steve Smit