Para atlete Fleur Jong gaat weer als een speer
BEEMSTER/AMSTERDAM - In 2016 stond para atlete en Beemsterlinge Fleur Jong (23) op de Paralympics in Rio waar ze uit kwam op de 100 en 200 meter. Het jaar ervoor had ze brons gehaald op het WK. De verwachtingen waren hoog gespannen, camera's legden haar training vast voor een documentaire: ze was de grote belofte. Het legde de lat hoog voor Fleur. En toen ging het mis. Nu, drie jaar later, is ze 'up and running', helemaal in balans en vol nieuwe ambities. Een hele andere vibe waarin ze zich inzet voor andere para sporters én zich vol vertrouwen aan het warmlopen is voor de Paralympische Spelen in Tokyo volgend jaar.
"In 2017 is de hele boel op de schop gegaan", vertelt Fleur in haar woning in Amsterdam waar ze sinds een jaar woont. "Ik ben eigenlijk weer helemaal opnieuw begonnen, en het gaat hartstikke goed." Over de periode ervoor: "Die verwachtingen hebben onbewust veel invloed gehad. Ik bezweek onder de druk, ik kon het gewoon niet aan. Ook bleek ik nog veel onverwerkte emoties te hebben rondom mijn ziekte. Eind 2012 lag ik nog op het randje van de dood, en vier jaar later sta ik op de Paralympische Spelen, dat was eigenlijk veel te snel. Ik ging maar door namelijk, ik stopte alles weg. Maar ergens komt dat dan toch terug, de Spelen waren kennelijk het moment daarvoor." Terwijl ze toch nog redelijk goed had gepresteerd, ze miste net een finaleplaats op de 100 meter. "Maar ik heb er evengoed van genoten. Je staat er toch maar, op dat veld, en dan mijn familie te zien op de tribune, zij vonden het helemaal geweldig. Ik was er alleen niet bij met mijn hoofd."
Na de Spelen ging ze aan de slag. "Ik vond een goede psycholoog die me heel goed heeft geholpen met verwerken en afsluiten van mijn ziekte. En met accepteren dat het niet erg is om er nog wel eens verdrietig van te zijn." Bij de daaropvolgende WK in Londen in 2017, ging het weer beter. Ze werd 4e op de 200 meter, 9e op de 100. Kort daarna werd een nieuwe grote stap gezet door het bondsprogramma van de Atletiekunie op Papendal te verlaten en samen met haar coach Guido Bonsen en teamgenoot Marlene van Gansewinkel een nieuwe ploeg op te starten. Stichting Para Atletiek die hieruit ontstond zet zich in voor para atleten met grote ambities zoals de Paralympics, maar breidt zich steeds verder uit naar begeleiding en vraagbaak voor invalide sporters.
Fleur vertelt er enthousiast over. "We hebben erg aan de weg getimmerd, presentaties gehouden in het bedrijfsleven, jongeren uitgenodigd om eens langs te komen en mee te trainen. Het is klein begonnen, maar mooi te zien hoe het is uitgepakt, ook dankzij onze partners en sponsoren. Na twee jaar hebben we een team van zeven fulltime atleten, en daarnaast nog twee of drie die regelmatig meetrainen. Voor ambitieuze sporters proberen we de next step te zijn." Het team topatleten in de stichting is al bijna even groot als de groep op Papendal. "En we hebben nog wel wat in het vat zitten met een paar atleten die erg veel potentie hebben voor volgend jaar. Ons doel is alle para atleten die bij ons trainen naar de Spelen te krijgen."
Maar de Stichting gaat om meer dan topsport bedrijven. Naast het ondersteunen van de atleten wil de Stichting Para Atletiek sport ook gebruiken om mensen met een beperking te ondersteunen en te helpen. Fleur: "Sporten is een middel om een doel te bereiken. Fitter worden, of om beter met je handicap om te gaan. Anderhalf jaar terug kwam er een meisje uit Volendam bij me, zij had hetzelfde gehad als ik, en ook haar onderbenen waren geamputeerd. Ze vroeg of ik haar kon helpen, tips voor haar had over bijvoorbeeld goede prothesen, en hoe ze daarmee kon trainen. Haar doel was weer fulltime meedraaien in haar werk in de zorg. Ze traint nu anderhalf jaar met ons mee en zit al op 75 procent… We hebben nu samen met prothesemaker Frank Jol een trainingsgroep opgezet voor mensen zoals zij. Vanaf januari gaat deze trainen in het Friendship Sport Center in Amsterdam-Noord, een bekende en veilige plek voor veel van hen."
De studie communicatiewetenschappen die Fleur in 2017 begon staat door de inspanningen voor de stichting even op een laag pitje. Daarnaast is ze zelf natuurlijk topsporter pur sang en heeft ze zich vastgebeten in een nieuw onderdeel: verspringen. "Dat zag er altijd erg eng en gevaarlijk uit, met die blades. Maar dat triggerde me ook, en ik blijk er goed in te zijn", lacht ze. Medio november op het WK in Dubai behaalde ze de 4e plaats. Terwijl meedoen al een wonder op zich was door een moeizaam herstel na een operatie in 2018.
"Het ging zo slecht dat ik eind 2018 eigenlijk de sport al een beetje had opgegeven", geeft ze aan. "Maar in maart liep ik weer en vanaf dat moment kwam ik elke maand een stapje verder, van lopen, naar joggen, naar rennen. Ik had erg veel geluk dat het WK dit jaar laat was zodat ik nog wat tijd had me te kwalificeren. Dus die vierde plaats was bizar. En op de 100 meter kreeg ik mijn revanche, daar haalde ik de finale en werd ik 7e. Het gaf wel een boost: als ik zo al kon winnen, wat zou ik niet kunnen met een knappe voorbereiding?"
Ze trekt zich op aan de valide atleten die meetrainen in Noord. "Zij doen op verspringen 6.30 meter. Mijn basis is 5.20 met een uitschieter naar 5.72 maar ik wil naar 6 meter. Het is daarom fantastisch om met hen mee te trainen. Zij doen en laten zien waar ik heen wil. Ik denk dat ik dat kan, de vraag is alleen wanneer. Ik ga erg hard mijn best doen dat in Tokyo te laten zijn," besluit Fleur stellig.
Meer informatie: www.stichtingpara-atletiek.org.
