Column: Pieter Waterdam
Heen en weer
We zijn hier aan de oever van een machtige rivier
De andere oever is daarginds, en deze hier is hier
De oever waar we niet zijn noemen wij de overkant
Die wordt dan deze kant zodra we daar zijn aangeland
En dit heet dan de overkant, onthoudt u dat dus goed
Want dit is van belang als u oversteken moet
Dat zou nog best eens kunnen, want er is hier veel verkeer
En daarom vaar ik steeds maar vice versa heen en weer
Heen en weer
Ik breng de mensen heen, ik breng anderen weer terug
Mijn pont is als het ware ongeveer een soort van brug
En als de pont zo lang was als de breedte van de stroom
Dat kon hij blijven liggen, zei me laatst een econoom
Maar dat zou dan weer lastig zijn voor het rivierverkeer
Zodoende is de pont dus kort en gaat hij heen en weer
Dan vaart hij uit, dan legt hij aan, dan hij steekt hij weer van wal
En ondertussen klinkt langs berg en dal mijn hoorngeschal
Heen en weer
Legendarisch is deze songtekst van Drs P. Een tekst die me te binnen schoot bij het vernemen van het bericht dat de gemeente Waterland de pont bij Ilpendam liever van de hand doet, of beter nog, de kosten voor die pont bij voorkeur ten laste van de provincie ziet komen. De gemeente Landsmeer zou er net zo over denken. Begrijpelijk. De noodlijdende gemeenten zouden die kosten (elke gemeente € 45.000,-- per jaar) liever aan iets anders besteden. Maar of dat zo maar te regelen valt is vooralsnog een vraag. Met een beetje fantasie zijn ook de laatste regels van het mooie lied van Heinz Polzer te gebruiken.
Toe nou mensen, kom toch niet in deze volle boot!
Ga nou weg mensen, dat loopt nog verkeerd af
Wees nou verstandig mensen!
Vooralsnog wens ik alle gebruikers een behouden vaart!