Heerlijk... wat een avondje
De spanning zit er al vroeg in deze dag. Vanavond vieren wij de dood van Sint-Nicolaas. Morgen sterft hij. Er valt niets uit te zwaaien: ongepast. De geschiedenis, waar niemand zich meer mee bezighoudt, getuige de vele discussies over zijn hulpmensen, is keihard: Sint-Nicolaas stierf op 6 december - het is zijn sterfdag, in de geschiedenis opgetekend.
Een echt ouderwets, heerlijk avondje
Dat ontneemt niemand evenwel het plezier om op 5 december voor hem een kaars voor het raam te zetten; ter nagedachtenis en in de hoop dat er op de deur of het raam wordt geklopt. Wie zal daar zijn? Een vreemdeling zeker dan wel een migrant of een of andere asielzoeker. Doe eens open en vraag naar zijn identiteitsbewijs.
Bij het opendoen van de voor- of achterdeur zien wij een grote zak staan. Een zak met geschenken van twijfelachtige allooi, zo te zien. Ook enig snoepgoed is zichtbaar. De kinderen staan er bij – in blijde verwachting: welk cadeautje wordt geschonken. Vader, enigszins dronken van de Bisschopswijn, haalt de zak naar binnen.
Die krijgt een plek midden in de kamer, alwaar de familie bijeen is, ook in blijde verwachting, vooral de jongste zus van vader, want die begint toch een beetje dik te worden. Die Sint-Nicolaas toch. Wat heeft hij dit jaar bedacht aan gedichten, surprises en geschenken, om eenieder te bedienen – op zijn of haar wenken.
Moeder vraagt of er nog zin is aan warme chocolademelk met een stukje banket. In koor wordt 'ja' geroepen. Nu er nog gewerkt wordt aan de consumpties duurt het wachten extra lang en neemt de spanning toe.
"Zullen we nog een Sinterklaaslied zingen," stelt vader lallerig voor. Iedereen lacht, maar even later wordt toch het aloude lied 'Zie de maan schijnt door de bomen' ingezet. Dat de maan door de bomen schijnt is niet zo verwonderlijk: zij hebben het grootste deel van hun blad verloren ten gevolge van de enkele najaarsstorm.
De stemming zit er in. Komt vooral door de vrolijkheid van vader en de blijdschap van zijn jongste zus.
Tijd voor het uitpakken van de zak. Aan de hele familie is gedacht: een surprise, een gedicht en natuurlijk het geschenk. Dat Kees, de oude hond, per abuis een beker koude chocolade omverspringt omdat hij een bot krijgt… ach, daar maalt niemand om.
De rommel is snel opgeruimd, evenals de zak snel geledigd is. Iedereen blij. 'Dank u Sinterklaasje.' Tot slot is er nog een banketletter, voor allen. Echt een ouderwets heerlijk avondje.