Later
… "Later." Het wordt tegenwoordig zo vaak gezegd aan het einde van gesprekken. Niet door de ouderen of de jonge senioren, maar door de huidige generatie jeugd. "Later." Ik meen daaruit op te maken dat men wil zeggen: "Ik spreek je later of tot ziens." Later, als ik oud ben en misschien kleinkinderen heb (en die heb ik nu, kun je nagaan hoeveel later het is als ik vroeger op mijn vijftiende had gezegd: "Later."), zal aan mij gevraagd worden: "Pap, wil je oppassen?" Ik zal dan zeggen: "Ja kind." Vervolgens laat ik oma die werkzaamheden doen. De kleintjes vinden het prachtig en zijn gehoorzaam aan oma, voor zover ze niet stout proberen te zijn dan wel de grenzen proberen op te zoeken tot hoever ze kunnen gaan.
De grenzen zijn reeds afgepaald. Straks zullen ze zeggen: "Later, als ik groot ben…", en dan komt er een stortvloed aan woorden, wellicht. Zijn ze groot, dan is het oppassen voorbij en ligt de verdere begeleiding in de handen van ma en pa. Goh, wat schrijf ik nu toch weer? De cyclus van het leven… een cirkel die door blijft gaan, zoals je niet oplet, je met de auto op de rotonde blijft rijden, tot ergernis van aanstormende medeweggebruikers, omdat het een voorrangsrotonde is. Pas later kom je bij zinnen en neem je een afslag. Hopelijk de goede en gaat het leven verder...
Het is een modewoord geworden, zoals veel woorden in onze taal zijn opgenomen en die de taal al dan niet hebben verrijkt – later. Vloeit een al dan niet bestaand woord het modespectrum binnen als gevolg van frisse ideeën of is het meer experimenteren met woorden, woordspeling, en dan kijken hoe de ander erop reageert en of het landt in de samenleving? In plaats van 'tot ziens' te zeggen het woord 'later' gebruiken blijf ik toch wat cryptisch vinden.
Stel, je wordt aangehouden door een politieman, die schrijft een bekeuring uit voor een begane overtreding en beëindigd het samenzijn met: "Later." 'Tot ziens', zou ik al ernstig vinden, want dat zou kunnen betekenen dat je weer een bekeuring hebt te pakken. 'Verdrietig' genoeg.
Later - veel later hoop ik uiteraard - zal mijn grootste verdriet zijn dat ik mijn kinderen op een dag moet achterlaten. Terwijl ik zeer benieuwd ben hoe het verder met ze zal gaan… later.