Lang leve de foto
'Met aandacht voor uw persoonlijke wensen, stappen wij uw rouwperiode binnen en regelen alles,' zo stond geschreven in het blad van een uitvaartverzorger. Ik wilde graag een foto van mijzelf op de rouwcirculaire…dezelfde foto in de overlijdensadvertentie en de medewerkers van de uitvaartverzorger in een wit pak. Bij het lezen van rouwadvertenties, als je die al leest, maar het schijnt dat oudere mensen dat veelal doen, vraag je je af wie die persoon toch is. Dan is het waardevol, wat tegenwoordig nogal eens plaatsvindt, een foto van de overledene in het overlijdensbericht in de krant op te nemen. Zoo… is hij of zij het dus? Plotseling gaat het leven, zo'n bericht. Foto en een mooie passende tekst. Het heeft iets eigentijds. Toen ik klein was en opgroeide werd er weleens een foto van mij gemaakt – zwartwit uiteraard. Kleur was er niet. Bovendien had ik niet zoveel kleur. Ik had niets tegen de foto, noch tegen de fotograaf, die op bezoek kwam. Ik vond later foto's kijken zelfs wel leuk. Oude, soms vergeelde, foto's uit een tijd dat ik nog ver weg was zat ik dan te bekijken in een boek, waarvan het vloeipapier – sommige althans – dubbel gevouwen was geweest. Voorzichtig omslaan van de dikke fotobladen was gewenst. Foto's maken was niet duur, maar wel het ontwikkelen en het afdrukken daarvan. De kans was dan ook nog eens aanwezig dat de foto's te donker of overbelicht waren dan wel wazig. Familieleden en kennissen stonden opeens raar op de foto. Het was het vaak net niet. En dan die ene tante… kwaad omdat zij er half opstond. Daar bleef het bij. Op school kwam de schoolfotograaf. Met netjes gekamd haar werd je op de foto gezet. Alleen en met de hele klas. Niemand maakte er een punt van als er een foto werd genomen. Het was juist leuk om op de foto te gaan: je werd vereeuwigd. Met de komst van de digitale fotografie werd foto's maken in grote hoeveelheid een ware happening. De meest wildvreemde mensen stonden plotseling op jouw leuke vakantiefoto's; het werd selecteren. Foto's op de tablet… je ging ermee naar je vrienden, buren, kennissen, familie. Zag ze eens jaloers kijken naar de fantastische foto's die je gemaakt had. Of ze moesten lachen omdat het leek of die leeuw met z'n kop in de bek van een krokodil zat. Toen kwam de AVG. De Algemene Verordening Gegevensbescherming. De foto is dood. Lang leve de foto!