Bijvangst
Vorige week zaterdag was de zogenaamde Duurzaamheidsbeurs in Middenbeemster. Een door alle Waterlandse gemeenten gedragen initiatief om ons burgers nog bewuster te maken van het duurzaamheidsdenken. Een mooi initiatief waar je niet snel iets op tegen kunt hebben. Dus toog ook ik naar Middenbeemster om me te vergapen aan zonnepanelen, warmtepompen, eetbare insecten, groene tuinen, honingpotjes, recyclebare kleding en elektrische auto's. Het was er best lekker druk en dat stemt tevreden. Het viel op dat veel bezoekers vooral welgestelde 50 plussers waren. Of was dat slechts schijn? Welgestelde 50 plussers. U weet wel, van die typen die in de 2e helft van hun leven roepen dat ze de wereld willen achterlaten in een betere conditie dan waarin ze die ooit aantroffen. Dat natuurlijk vooral voor hun kleinkinderen. Zodra ik dat soort opmerkingen hoor word ik achterdochtig. Politici vertonen dat gedrag voortdurend. De wereld een beetje beter achterlaten. Een mooi streven. Maar komen ze daar niet wat laat achter? Leefden zij de eerste helft van hun leven op een volstrekt onverantwoorde wijze? Vliegreizen, veel autokilometers, onverantwoord consumeren, lagelonenlandenkleding aanschaffen en afval scheiden ho maar. Opeens komt het besef dat het niet verantwoord is om zo zorgeloos te leven. En als dan bovendien de rente op het spaargeld niets meer voorstelt dan vlucht je in de zonnepanelen en warmtepompen om 'de wereld iets beter achter te laten'. Of is het een goeie smoes om het spaargeld om een aantrekkelijke manier te beleggen? Want stel dat je pakweg 12 zonnepanelen aanschaft. Dat kost je dan pakweg € 5.000,--. Eenzelfde bedrag levert aan spaarrente hooguit € 25,-- op. Als je je dan realiseert dat diezelfde panelen een besparing op de elektriciteitsrekening opleveren van zo'n € 500,--, dan is de keuze niet moeilijk meer. Dan is niet langer alleen het milieu winnaar, maar ook de eigen portemonnee. En dat je dan toch de wereld een beetje beter achterlaat is een mooie bijvangst.
Pieter Waterdam