Traktatieonwetendheid
De verjaardag van mijn kleinzoon komt steeds dichterbij. Elke nacht die hij geslapen heeft, is een dag eerder jarig. Hij mag op school trakteren. Dat is al een eeuwenoude activiteit. Ikzelf trakteerde op zuurballen, tenminste toen het om de wat ouderen medescholieren ging. Per leeftijd wordt het snoepgoed aangepast – een beetje ouder houdt rekening met de kinderen: ervoor zorgen dat het snoep niet in het keelgat blijft hangen. Al wilde ik dat weleens bij sommige kinderen; dat waren van die treiteraars, ze konden het bloed onder je kleine nageltjes vandaan halen. Het vereiste soms een ingreep. Maar goed, dat ligt ver achter – in het verleden opgeborgen.
Ik begreep dat hij een brief had meegekregen van school waarin het traktatiereglement was opgenomen. De voorkeur ging uit naar gezonde traktatie, en een boekenbon voor de docente. Die zal ongetwijfeld een bibliotheek hebben opgespaard.
Er ontspon zich een discussie tussen hem en mij.
"Gewoon lekker op toffees trakteren." "Nee opa, ik trakteer op aardbeien." Hij keek mij voldaan aan na zijn antwoord. "Waarom mag je niet meer op snoep trakteren?" "Dat is niet meer van deze tijd opa," mengde zijn moeder zich in de aanvang van de discussie, die verder ging. "Misschien mag ik dan onwetend zijn wat het trakteren betreft, maar wij trakteerde vroeger op school op lekkere snoep en de juffrouw of meester kreeg een bonbon dan wel een gevulde koek. Dus ga jij ook maar lekker op snoep trakteren." Nee opa, dat hoort niet meer. Ik ga op wat anders trakteren, niet op snoep." Ik zou toch maar lekker op snoep trakteren – je bent jarig vriend." "Ik ga toch niet doen wat jij wilt, hè mama?"
Hij keek zijn moeder aan, een vragende blik in zijn ogen om ondersteuning. "We kijken wel wat we doen." "Zie je wel opa, we kijken wel." "Kijken lijkt me niet zo goed idee, je kan beter met een mand vol toffees naar school gaan."
Hij keek me aan. Wat nu? "Ik ga op hulp trakteren." "Nu was ik verbaasd. "Op hulp? Wat is dat?" "Nou, dan kan ik de anderen kinderen helpen." Ik zat in één klap met een mond vol tanden en kiezen, maar niet van de traktatie.