Dikke doei!
Al vroeg zat ik vanochtend de krant te lezen. Maar ook al vrij snel deed ik die terzijde leggen. Mijn vrouw keek verbaasd en vroeg slechts: "Uitgelezen?" "Ik wel. Al die negativiteit. Het wordt nog rampzaliger en droeviger voorgeschoteld dan het in werkelijkheid is en de attitude van sommigen is zorgelijk." Nu zou je kunnen zeggen: maar wacht eens even, misschien is het wel de realiteit, of niet soms? Dat zou kunnen zijn, ware het niet dat het mij treurig stemt. Negativiteit en angst regeren, zo komt het over. Een twijfelachtige inzet – het maakt mij zwaarmoedig, de lol gaat ervanaf. Zeg nee tegen negativiteit en ja naar leuke dingen, zeg nee tegen een slappe houding en ja naar het tonen van lef, kweek, indien nodig, een positief zelfbeeld. Zeg tegen jezelf: dikke doei – hardop, vooral hardop. Angst is een zeer slechte raadgever – een adviseur van lik me vestje. Ook hier zou je kunnen zeggen angst kan ook een goede raadgever zijn, want als je net van plan bent om de snelweg over te steken of op een overweg te gaan liggen, dan krijg je vast een goede raad van 'angst'. Ook dan zou je moeten zeggen: dikke doei. Treed het leven tegemoet met een open vizier. Vertrouw op je eigen ik. Sta dicht bij jezelf. Werk lekker mee in een team. Denk aan het mooie doel. Houd daarom gerust je vizier open, vertrouw op het leven en de goede afloop en zet je in, op velerlei fronten, doe de angst in de ban en pak kansen, denk in kansen – het brengt geluk, vriendschap en collegialiteit. Het geluk lachte me toe: heb een prijs gewonnen in de Postcodeloterij. Een pracht van een prijs. Konden we goed gebruiken. IJs van een bekend merk. "Drink wat van me," zei ik joviaal tegen de barman toen ik in café 'Bonaparte' zat. We dronken een kruidenbittertje, in zo'n klein glaasje, waar tegenwoordig ook frisdrank in geschonken wordt als je in een restaurant of in de bios bent. "Proost," zei de barman, "op je geluk." "Waar drinken jullie op?" vroeg een vrouw, die even verderop zat. "Op het leven en op de prijs die hij gewonnen heeft," zei de barman, wijzend naar mij. "Dan kan hij mij ook wel een rondje geven, toch?" Ze keek me hoopvol aan. "Doe maar," zei ik tegen de barman. Ik bedacht me dat het niet altijd helpt… dikke doei.