Column
Hoe meer zielen, hoe meer vreugd
Het spreekwoord luidt: hoe meer zielen, hoe meer vreugd. En de betekenis ervan is volgens Van Dale: hoe meer mensen er bij zijn, hoe leuker dat het is. Dat moet de gedachte van het gemeentebestuur Edam-Volendam geweest zijn toen er gedoe ontstond over de bouw van appartementen in De Broeckgouw. Het plan van de gemeente stuitte op weerstand van de buurt. De gemeente ging in overleg met de buurt en dat leverde – zo leek het – een doorbraak in de impasse op. Een misrekening. Het plan begon met 24 luxe appartementen, dat werd omgezet naar 43 woningen en lijkt nu uit te komen op 34 woningen. Een mooi compromis, denk je dan als relatieve buitenstaander. Mis. Niemand is tevreden. Dat krijg je ervan als je iedereen erbij betrekt. Het gemeentebestuur hoort te besturen, de raad controleert. Zo hebben we het immers afgesproken. Een bestuurder die niet durft te besturen, die Jan en alleman laat meepraten, die naarstig op zoek is naar draagvlak, ja die bestuurder kan rekenen op gedoe. Omwonenden ruiken bloed en zullen niet rusten voordat de prooi (lees : de wethouder) doet wat de omwonenden verlangen. De wethouder (en zijn ambtenaren) hadden er beter aan gedaan om eerst de meningen te peilen, dan een plan te ontwikkelen en dat ter beoordeling aan de raad voor te leggen. De nu gekozen werkwijze is niets anders dan vragen om problemen. Een gevaar dat ook elders dreigt. Kijk bijvoorbeeld naar Landsmeer en Waterland. Alles en iedereen naar zijn mening vragen over een gemeentelijke fusie, samenwerking of zelfstandig blijven leidt tot een uitkomst waar niemand iets mee kan. Hoe meer zielen, hoe meer gedoe. Die garantie durf ik wel te geven.
Pieter Waterdam