Hoe bestaat het?
Edam en de hele regio werd opgeschrikt toen het bericht van het 'lijk in de kliko' in de media verscheen. En terecht. De verhalen die in de rondte gingen varieerden van aard, inhoud en toon. Een etmaal later berichtte de politie dat dat man niet door een misdrijf om het leven is gekomen. Reden om geen nader onderzoek in te stellen. Dossier gesloten. Toch blijf je dan achter met allerlei onbeantwoorde vragen. Weliswaar weten we inmiddels dat de overledene afkomstig was uit het Groningse Muntendam en een zwervend bestaan leidde. Maar hoe kwam ie in Edam? Wat deed ie daar? Was de kliko een container voor restafval, voor papier of voor groen en etenswaren. Is de man erin geklommen om iets van voedsel te vinden of dacht de man er een schuilplek voor de nacht te vinden? Wellicht zullen we nooit antwoorden krijgen op deze en andere vragen. Maar zo kort voor kerst – vrede op aarde! – vraag je toch wel af hoe het zo is gekomen. Zijn wij in ons land nu zo diep gezonken dat er mensen zijn die hun toevlucht zoeken tot de vuilcontainers? Is er nergens meer een opvangplek voor mensen als die onbekende man uit Muntendam? Het blijft gissen en brengt me tot de conclusie dat het goed is om een beetje naar elkaar om te kijken. Laten we ruimte maken voor de eenzamen, geef ze een plekje aan de kersttafel. Een goed alternatief kan zijn om iets extra's te geven aan het Leger des Heils, de Voedselbank of andere instellingen die het beste voor hebben met de minder bedeelden onder ons. Ik wens iedereen een vredige kerst toe.
Pieter Waterdam