Column
Wie het weet mag het zeggen
Het College van B & W van de gemeente Waterland is eruit! In de nabije toekomst ziet het college een fusie met zowel Landsmeer als met Edam-Volendam als de meest voor de hand liggende uitkomst. Nood breekt wet. Zelfstandig blijven is ook mogelijk, maar dan moet er rekening gehouden worden met extra kosten ter grootte van € 1 miljoen per jaar. Wie gaat dat betalen?
Fuseren met zowel Landsmeer als met Edam-Volendam zorgt voor schaalvergroting en voor voldoende ambtelijke kwaliteit.
En waardoor worden die extra kosten veroorzaakt? Het antwoord is betrekkelijk simpel. Het gemeentelijk apparaat is onvoldoende deskundig om te voldoen aan de eisen die de samenleving vandaag de dag stelt aan een ambtelijk apparaat. Nu die vereiste deskundigheid niet 'in huis is', moet die op de markt worden ingekocht en dat kost heel veel geld. Eén miljoen per jaar dus. Dan maar streven naar schaalvergroting.
Waarom niet de gemeente Groot Waterland?
Fuseren met zowel Landsmeer als met Edam-Volendam zorgt voor die grotere schaal en voor – zo veronderstelt het College – voldoende ambtelijke kwaliteit. Een nogal logische gedachte. Geografisch echter is een fusie met Landsmeer opmerkelijk: letterlijk en figuurlijk immers aan de overkant gelegen. En fuseren met Edam-Volendam is ook bepaald geen gelopen koers. Er is bij de Waterlanders altijd een zekere angst dat 'die Volendammers' de dienst zullen uitmaken. Is dat Calimero-gedrag of een reële angst?
En stel dat het ooit zover komt dat Waterland (17306 inwoners) , Landsmeer (11498) en Edam-Volendam (36094) één gemeente vormen: is die dan met 64898 inwoners wél groot genoeg om te voldoen aan de maatschappelijke eisen van deze tijd? Wellicht kan het, maar op de langere termijn zal het verlangen, of beter: de noodzaak om te groeien naar meer dan 100.000 inwoners onvermijdelijk blijken. Waarom dan nu niet in één keer spreken over de vorming van de gemeente Groot Waterland?
Pieter Waterdam