Vakantie
Mijn dochter, schoonzoon en kleinkinderen gingen op vakantie naar een Waddeneiland. Tien dagen. De auto volgeladen, met hoofdzakelijk kinderspullen, en daarbij nog eens een dakkoffer op de auto, ook met spullen. Je rijdt rond met als ware het een lijkauto met een lijkkist er bovenop. Nog erger vind ik dat de omgeving denkt dat je op wintersport gaat en je ski's meeneemt, en dan komt het… bij terugkeer blijf je nog weken lang rijden met die dakkoffer, zodat eenieder maar kan zien dat jij en je familie op wintersport zijn geweest. Voor mij geen dakkoffer, maar een gewone op wieltjes. Zo één die je achter je trekhaak kan hangen, als het nodig is. Maar goed, ze waren op een Waddeneiland. Om een Waddeneiland te bereiken moet je met een boot, vooral als je met de auto gaat. Lopen kan ook. Dat wordt dan wadlopen. Op een eiland is altijd wat te doen. In dit geval een oldtimershow, een voorbij marcherende doedelzakband, allerlei soorten vogels die in vogelvlucht voorbij schieten, musea, de mogelijkheid om de mosterdmolen te bezoeken en zelfs mosterd mee te nemen. Om even te vergeten dat je niet zomaar het eiland afkan, is er de mogelijkheid om je vol te laten lopen met echte kruidenbitter van het eiland. Veel wind over het eiland, maar dat hoort erbij. Kortom, dé vakantie van je leven, wellicht. Totdat de stroom uitvalt. En niet alleen dat, ook de telefoonverbinding valt uit. Dicht bij je villa zie je de eerste brandweerauto aankomen rijden. Wat moet je? Vluchten? Een kaars aansteken, om toch nog een beetje licht te hebben en te zien waar je loopt en niet een breuk in je nek oploopt als gevolg van struikelen over het speelgoed van je kinderen. Telefonisch contact was beperkt mogelijk. Via foto's over de WhatsApp werd ik ervan op de hoogte gebracht. Dat lukte nog wel: WhatsApp. Twee dagen lang leed, niet groot, maar toch. Nog net voordat de sneeuwjachten het eiland bereikten, was de vakantie voorbij en werd aan de thuisreis begonnen. Bij wijze van verrassing gingen mijn vrouw en ik na hun thuiskomst op bezoek. We vernamen van mijn dochter dat haar mobiel naar de reparateur was. Mijn kleinzoon van vier: "En nu wil jij zeker wel weten hoe dat komt?" zei hij tegen mij om te vervolgen: "Mama had zijn telefoon op sjoot en toen stapte ze uit en viel de telefoon op straat. Een hele grote sjeur erin."