Als bestuurder heb je soms te maken met maatschappelijke thema's die volop leven maar waarbij de meningen of het gedrag van mensen flink uiteen lopen. Het klimaat is een sprekend voorbeeld. De klimaatverandering en daaraan verbonden vraagstukken houdt de gemoederen bezig. Sommige mensen vinden het al 5 over 12 en bepleiten drastische maatregelen. Anderen zien de noodzaak op termijn wel, maar vinden een stap voor stap benadering voldoende. En er is een groep mensen die grote vraagtekens bij het vraagstuk zet of dit zelfs ontkent.
Deze verschillende opvattingen worden geuit in kranten, op de televisie en op sociale media. De weerslag ervan is ook in de politiek terug te vinden. Daar komt de discussie bij wie de maatregelen moet betalen en op welke wijze dit moet gebeuren. Het beeld wint niet aan doorzichtigheid door uiteenlopende subsidies of fiscale maatregelen.
Hoe je ook over het klimaat denkt, ik vind het opmerkelijk dat wij aan de ene kant aan afvalscheiding doen, openbaar vervoer stimuleren en met schone auto's gaan rijden, terwijl aan de andere kant zoveel mensen (goedkope) vliegvakanties boeken in de wetenschap dat vliegtuigen grote vervuilers zijn. Hoe gaan wij om met zonnepanelen die met vuile energie elders worden geproduceerd? Consistent en consequent zijn is niet eenvoudig.
Ik vind het zorgelijk, dat er te weinig bereidheid bestaat naar elkaars argumenten te luisteren. Helaas een beetje teken van de tijd. Elke groep heeft wel een paar professoren die zich voor hun standpunt lenen, maar tot een werkelijke weging van argumenten lijkt het niet te komen. De wetenschappelijke onderbouwing van argumenten telt amper meer en wordt soms afgedaan als maar een mening. Wetenschap wordt gewantrouwd en feiten worden betwist.
De kracht van ons land is altijd de bereidheid geweest om, ondanks verschillen van inzicht, bij grote vraagstukken samen de schouders eronder te zetten. Zo zijn onze dijken gebouwd vanuit het besef dat die voor iedereen nodig zijn, rijk of arm, links of rechts.
Dat er uiteenlopende meningen zijn, is prima. Het ervoor opkomen óók, maar elkaar wegzetten of schofferen niet. Maatschappelijke organisaties, politieke partijen en bestuurders hebben de verantwoordelijkheid deze ingewikkelde discussie goed te voeren en draagvlak op te bouwen voor maatregelen die nodig zijn. Compromissen zijn dan onvermijdelijk, maar zonder komen wij niet gezamenlijk verder. Zo ging het vroeger. In de toekomst zal het niet anders zijn als wij ons land leefbaar willen houden.
Don Bijl
Burgemeester