Beemster en Purmerend samen
Beemster en Purmerend gaan samen. Dit historische besluit hebben de gemeenteraden van genomen. Na een lange geschiedenis van zelfstandigheid is besloten dat voor een goede toekomst samengaan noodzakelijk is.
Dit besluit is niet zomaar genomen. U heeft daar vast het nodige over gelezen en gehoord. Er is op allerlei manieren informatie opgehaald, bijvoorbeeld via speciale websites, er zijn talloze gesprekken gevoerd in vergaderzalen maar ook op markten en bij bijzondere gelegenheden. In Beemster zijn 14 inwoners als ambassadeurs met bewoners in gesprek gegaan over wat Beemster zo uniek maakt. Dit omdat draagvlak zo belangrijk is.
Het zal geen verbazing wekken, dat het samengaan in Beemster vaak gevoeliger ligt dan in Purmerend. Voor de fusie zijn goede argumenten, maar het leven kent ook emoties die een plek moesten hebben. Het mooie is dat de waarden van Beemster niet alleen door de Beemsterlingen zijn genoemd, maar dat deze volop erkenning krijgen in Purmerend. Ik doel hier speciaal op de waarden van het open gebied.
Het platteland en de stad zijn op verschillende manieren waardevol en vullen elkaar aan. Schouder aan schouder in plaats van rug tegen rug. Droogmakerij en marktstad bundelen de krachten. Het fusieproces krijgt nu een vervolg met een zogenaamde zienswijze procedure. Dit betekent dat iedereen gedurende acht weken formeel mag reageren op het besluit om samen te gaan. Beide gemeenteraden nemen een vervolgbesluit waarbij zij de reacties meewegen.
Daarna is de provincie aan bod, gevolgd door de minister van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties. Deze dient vervolgens een wetsvoorstel hierover in bij de Tweede Kamer. Zoals altijd bij een wetsvoorstel komt daarna de Eerste Kamer aan de beurt. Een lange procedure dus, maar wij gaan ervan uit, dat de nieuwe gemeente op 1 januari 2022 van start kan gaan. Daar werken wij naar toe.
Ondertussen zien wij dat Purmerenders en Beemsterlingen elkaar steeds meer opzoeken. Er waren al vele contacten, maar deze worden nu verder uitgebouwd, bijvoorbeeld bij kunst en cultuur. Een sprekend voorbeeld is de samenwerking rond de herdenking van 75 jaar bevrijding.
Tot slot: de gemeenten gaan samen, maar de gemeenschappen blijven bestaan, waarbij inwoners elkaar de hand reiken als zij dat passend vinden. Die handreikingen worden gelukkig vaak gedaan.