Man over de vloer
Een tijdje geleden zijn wij verhuisd. Sindsdien hebben we klusmannetjes over de vloer. Een luxe positie, dat geef ik toe, want dat betekent dat we klusjes niet zelf hoeven doen. Maar toch geven die mannetjes stress. Zo hadden wij een keukenbouwer die een piepende koelkastdeur achterliet, een loodgieter die in de tuin een wasmachinekraan monteerde en een stoffeerder die de gordijnen scheef ophing. De tegelzetter van de badkamer nam mijn inloopkledingkast in gebruik om zijn tegels te snijden en de kitter wilde ons doodleuk op vrijdagmiddag nog een weekend zonder douchegebruik achterlaten. Toen hij uiteindelijk toch zijn klus geklaard had, bleek de witte wc een lelijke grijze kitrand te hebben. Onze nieuwe wasmachine werd gebracht door twee keurige jongens, maar die moesten zich nog bewijzen; zo bleek uit hun vraag of we de enquête over hun klantvriendelijkheid alsjeblieft positief wilde invullen. Toen het automatische doseersysteem al het wasmiddel in één keer de wasmachine inspoot moest er weer een mannetje komen om lekkage te constateren en twee weken later om het te repareren. Maar echte stress was het met Ron. Hij had praatjes voor tien. Grote verhalen over vroeg opstaan, veel klussen, snel werken en veel verdienen. Ron zou onze pvc-vloer wel even fixen. De vloer leek na zijn egaliseerwerk op het Duizend Eilandenrijk. Bij elke stap vroeg je je af of je op een eiland of ertussenin bevond. Dit betekende dat alles opnieuw moest en alle meubels weer naar buiten verhuisden en een week later weer terug. En ondertussen plassen al die mannetjes tijdens hun werkzaamheden op ons toilet, drinken ze onze koffie, lunchen ze aan onze keukentafel en lopen ze op hun vieze schoenen door ons schone huis. Maar het eind is in zicht. Na het oplossen van alle punten mag het resultaat er zijn. Binnenkort zijn ze allemaal de deur uit en is ons huis eindelijk echt van ons.
Margreet Hoek