Margret gaat voor goud in Tokio
Vervolg van de voorpagina
"Mijn concurrenten hebben allemaal een vergelijkbare beperking. Mijn leeftijd is dus niet per se een struikelblok." Margret is heel dankbaar dat ze zo'n acht maanden per jaar (van pakweg februari tot oktober) volop met haar sport bezig kan zijn. "Gelukkig heb ik een gezin dat achter me staat, een moeder die vaak bijspringt en anderen in mijn omgeving die bereid zijn te ondersteunen. Daardoor kan ik me tijdens trainingskampen en wedstrijden volledig focussen op de sport en hoef ik me geen zorgen te maken of het thuis allemaal wel goed gaat."
'Over vier jaar wil ik zeker nog naar Parijs!'
Dure grap
Op het programma staan nu achtereenvolgens wedstrijden in Tasmanië (29 februari), Abu Dhabi (8 maart), Bermuda (19 april), de wereldkampioenschappen in Milaan (3 mei), Japan (16 mei), Frankrijk (14 juni) en Canada (24 juni). Dat zijn aardig wat vlieguren bij elkaar, en Margret moet ook nog eens twee racerolstoelen meenemen. "Dat is een dure grap ja. De top halen kost veel geld. Je materiaal moet in orde zijn, maar ook het reizen, de kleding en begeleiding kosten geld. Gelukkig heb ik een aantal betrokken sponsors gevonden die mij steunen, maar uiteraard zou ik er graag nog een aantal aan toevoegen die me financieel, materieel of met praktische zaken willen helpen. Stichting Paratriatlon Heerhugowaard heeft onlangs een Club van 100 opgericht; wie honderd euro inlegt kan niet alleen mijn weg naar Tokio volgen maar steunt tevens de stichting, die zich inzet voor de sport. Op die manier is het ook nog eens belastingaftrekbaar. En zo af en toe zijn er leuke extraatjes, zoals het cadeautje dat ik onlangs van Radio 538 kreeg, die mijn nieuwe racerolstoel helpen bekostigen. Maar het gaat allemaal niet vanzelf."
Bus
Margret hoopt dat er meer aandacht in de media komt voor gehandicaptensport. "Als de mensen eenmaal weten dat je topsport bedrijft, dan worden ze meteen enthousiast. Dat merk ik ook in Heerhugowaard nu ik met mijn opvallende nieuwe bus rondrijdt. Geweldig om te zien dat mensen zo meeleven! Ik hoop dat ze dat blijven doen, want ik wil over vier jaar zeker ook nog naar Parijs!"
Volg Margret en haar missie via margret-ijdema.nl en op haar Facebookpagina.