Wegkijken
'Waarmee kunnen we de Sint verblijden?' vroeg mijn jongere broer, half november vorig jaar. Hij is opa van maar liefst zes kleinkinderen en maakt elk jaar veel werk van Sinterklaas. 'Sint wordt gelukkig van Grote Verwachtingen,' mailde ik mijn broer, 'het nieuwe Europa boek van Geert Mak.' In december 2018 stelde mijn broer de zelfde vraag; toen kreeg ik als dank voor mijn Sinterklaasoptreden bij hem thuis het boek 't Hooge Nest van Roxanne van Iperen. Een ingrijpend verhaal over twee Joodse zussen, die met hun ouders en gezinnen onderduiken, gepakt worden en de holocaust overleven. Ik las het boek inmiddels twee keer, maar met het lezen van mijn nieuwe cadeau wil het niet erg vlotten. Dit boek gaat niet over 75 jaar geleden, maar over nu. De grote verwachtingen waarover Mak schrijft, pakken in Europa heel anders uit. Ruzie en crisis in plaats van samenwerken, nieuwe ijzeren landsgrenzen en de aanstaande Brexit. Daarover lezen maakt me somber. Gevolg: Geert Mak ligt al twee maanden opengeslagen op mijn nachtkastje, bij pagina 148 en 149. Ik moet nog 400 pagina's, maar het komt er niet van. Telkens als ik die dikke pil zie liggen, laat ik me makkelijk verleiden tot andere verhalen, namelijk die van Netflix. Spannende series van wel twaalf afleveringen, ik raak eraan verslaafd. En ik niet alleen, overal, ja zelfs in de sportschool hoor ik anderen vol lof de series op Netflix bespreken. Series over reizen in de tijd en zo geloofwaardig dat je bijna zou denken dat ze echt gebeurd zijn. Wegdromen, in veilige fantasiewerelden, intelligent bedacht en goed geacteerd door mooie vrouwen en stoere mannen. Toch knaagt het aan me dat ik afhaak bij het studieboek van Mak en Netflix laat winnen. Word ik gemakzuchtig? Eet ik liever de slagroomtaartjes van Netflix dan het verse meergranenbrood van Mak? Kijk ik liever weg dan dat ik me verdiep in het Europa dat Mak beschrijft? Nee toch! Zijn boek moet de slaapkamer uit en naar de leestafel bij de kachel. Voor wakkere uurtjes overdag.
