Zo is het...?
Oef, is hij even blij een man te zijn... De man zit tevreden in zijn luie stoel en leest de krant. Hij heeft het vandaag heerlijk rustig gehad, zoals wel meer sinds zijn pensionering. Intussen verzorgt zijn vrouw, als gewoonlijk, het avondeten. Hij bemoeit zich daar niet mee, want a- kan hij hooguit een ei bakken, b- kan zijn vrouw dat beter en sneller en c- is dat toch vrouwenwerk, zo is het! Tevreden leest hij een artikel over de rol van man binnen de maatschappij. Kijk, weer zo'n voorbeeld, denkt hij. Wat zou onze wereld zijn als alles aan de vrouwen overgelaten zou worden? Hij leest dat er nog teveel mannen niet mee-emanciperen, nou hij wel hoor! Hij zet de vuilnisbak aan de weg en is best bereid eventjes te stofzuigen, zo is het! Hij pakt zijn biertje op en zucht voldaan. Ja, Onze Lieve Heer heeft het goed met de mannen voor. Het kan niet anders of Hij is zelf ook een man geweest. ‘Er is nog een flinke inhaalslag te maken in onze emancipatiestrijd', leest hij gniffelend. Zeker weer zo'n manwijf die denkt de man naar haar pijpen te laten dansen! Nee, dat gebeurt hem niet, zo is het! "Hé jij, steek je handen eens uit de mouwen, ben je weer aan het lanterfanten?”, komt opeens die stem uit de keuken. Verschrikt springt hij op, legt de krant weg en begeeft zich haastig naar zijn vrouw. "Heb je de tafel nog niet gedekt en de wasmachine leeggehaald? Vouw gelijk even, als je zo toch naar boven gaat, de was op dan kun je na het eten gaan strijken. Toe, laat je handen eens wapperen! Ieder levert zijn bijdrage aan het huishouden, jij dus ook!” Oef, zo'n lange preek heeft hij al een tijdje niet gehad, ze is nu echt pissig. Hij stottert een excuus en gaat de tafel dekken. ‘Wat is het toch fijn om een vrouw te mogen zijn', denkt hij, ‘kun je de arme man de hele dag opdrachten geven! Dat kan die Heer toch nooit zo bedoeld hebben, is dat zo?'