10 vragen aan Mijndert van Veenhuisen
Toen ik trouwde met Rita, trouwde ik met een vrouw die in een dorp, wel naast Amsterdam, maar toch nog een dorp, opgegroeid is. In 1968 was de woningnood erg hoog. Toch hadden wij het geluk een driekamerflat toegewezen te krijgen, in Amsterdam-Buitenveldert, op driehoog met nog 7 verdiepingen boven ons. Als je dan denkt ooit aan kinderen te gaan beginnen, moet je toch wel eens achter je oren gaan krabben. Bovendien in een flatgebouw ken je, je eigen buren niet, dus geen binding, dus we verhuisden.
Antwoord op de vraag van Zilla Bes: Wat mij als Amsterdammer bewoog in een dorp te gaan wonen?
De achterliggende vraag is eigenlijk, als je zo lang in Amsterdam gewoond hebt, gaat het dan niet aan je hart om de stad te verlaten voor een dorp. Ik heb 30 jaar van Amsterdam genoten. Er gebeurde altijd wat, je had steeds het idee: dit kan je alleen in Amsterdam gebeuren. De Amsterdamse humor: geweldig. Daar moet je in een dorp wel mee oppassen, dat gaat wel eens fout. Amsterdam veranderde, veel echte Amsterdammers vertrokken naar Purmerend en Almere, en ik naar Oudkarspel, naar een net ontwikkelde wijk, Barnewiel. In een heel fijn dorp met vriendelijke mensen, je voelde je welkom bij de echte Langedijkers. Jaarlijks heb ik nog één dag een afspraak in Amsterdam om bij te praten met een oud collega, en dat is wel genoeg.
Wie bent u?
Mijndert van Veenhuisen, 77 jaar. Getrouwd met Rita, heb één getrouwde dochter Kim en twee kleinkinderen Nikki 14 jaar en Sem van 9 jaar. Ik heb ongeveer 40 jaar bij een industrie- en handelsonderneming gewerkt in Landsmeer, eerst in de verkoop binnendienst de laatste 20 jaar als vertegenwoordiger.
Van wie bent u dr ien?
Mijn ouders zijn Mijndert van Veenhuisen en Margaretha Geertruida Vreeswijk, beide geboren in Amsterdam. Op de pensioengerechtigde leeftijd naar Heerhugowaard verhuist.
Wat heeft u met dit dorp?
Ik ben eigenlijk per ongeluk in dit dorp terechtgekomen. We zochten een huis en keken toen in de omgeving van Hoorn maar dit voelde niet goed. De A7 was er nog niet en de weg naar Amsterdam en Landsmeer, waar wij werkten, gaf elke dag problemen. Nu ben ik blij dat wij voor de Langedijk hebben gekozen.
Mooiste plek in de Langedijk?
Dit is voor mij het Oosterdel en het Duizend eilandenrijk.Toen het 'inspraakgebeuren' over was, zo’n 40 jaar terug, was er nog één knelpunt in B.O.L; het stuk grond tussen de sluis en de Hasselaarsweg. Dit gebied was te duur om te verkavelen en wat moest er nu gebeuren? Er is toen een actiegroep ontstaan die dit stuk grond wilde behouden als herinnering, hoe de Langedijk er vroeger uitzag met zijn eilanden. Ik heb toen met een behoorlijk grote groep de Langedijk af gelopen om de bevolking mee te krijgen om dit te realiseren. Dit is niet helemaal gelukt, maar één derde van het gebied werd behouden. Geweldig toch voor de Broekerveiling! En de rest werd het 1000 eilandenrijk, waar we erg trots op kunnen zijn.
Mooiste herinnering?
Negen eeuwen Langedijk. Wat een happening, prachtig weer en laat naar bed. En wat denk je van de zuurkoolmaaltijd: kilometerslange tafels waar de bevolking samen aan zat te eten.
Als u burgermeester was?
Dan was Langedijk Langedijk gebleven.
Het beste advies dat u ooit kreeg?
Maak nu eindelijk eens je school af. En dat heb ik gedaan.
Uw toekomstwens?
Als medebeheerder van het Behouden Huis in Oudkarspel is het mijn wens dat de Langedijkers het Behouden Huis gaan gebruiken als hun huiskamer voor een kop koffie, een goed gesprek en de diverse clubjes die er aangeboden worden.
Uw opvolger?
Piet Beers. Ik wil hem vragen hoe hij zijn vrijwilligerswerk ziet.