Fietsen in herinneringen
Gezien mijn medische achtergrond beperk ik mij in de menselijke ontmoetingen. Social distance, zoals ze dat zo mooi noemen. Waar ik me niet inhoud is in het zoveel als mogelijk buiten zijn. Onze bordercollie Mozz heeft veel beweging nodig, dus starten me-vrouw Els en ik de dag behoorlijk vroeg met een stevige wandeling. Daarna vul ik een thermosfles met koffie en stappen we op de fiets. Ik fiets zo het plaatjesboek van mijn jeugd binnen. Weilanden met roepende grutto’s. Een kirrend visdiefje boven de vaart. Rietvelden zijn geschoren maar in het oude riet hoor ik karekieten en rietzangers krassen. De prachtigste jeugdherinneringen. Soms word ik bruut opgeschrikt door een wielrenner die bij passeren nauwelijks afstand houdt. Terug in de realiteit voel ik me toch dan weer het veiligst in eigen tuin.
Meer info op www.dezintuigentuin.nl; daar kan men zich ook gratis abonneren op deze Natuurgekwetter-column.