Corona
Oost west thuis best. Ik kan het niet meer horen. Nu, na acht weken thuiswerken niet, maar toen ook zeker niet. Tegeltjeswijsheden hingen in mijn jeugd niet aan de wand maar werden wel gebezigd. Wekelijks zo niet dagelijks kwamen er gezegden en uitspraken langs. Discussies werden hiermee in de kiem gesmoord. Je weerwoord van 'ja maar wat als…' werd steevast beantwoord met 'as is verbrande turf'. Toen vond ik dat uiterst irritant, maar heden ten dage kan ik mij er wel in vinden. Iedere nieuwsuitzending, elk praatprogramma, de schrijvende pers; allen stellen steeds weer dezelfde vraag met betrekking tot het coronavirus: 'ja maar wat als…'. Dit alles sla ik lekker over. Slechts de updates van de coronamaatregelen neem ik tot mij.
'Nederlanders hamsterden wc-rollen, Amerikanen kochten de wapenwinkels leeg'
Hoewel voor het virus iedereen op de hele wereld gelijk is, legt de wereld heel duidelijk zijn verschillen bloot. Nederlanders hamsterden wc-rollen, Amerikanen kochten de wapenwinkels leeg. Mijn ouders hadden er een antwoord op gehad: 'een kat in het nauw maakt rare sprongen'. De wapenwedloop wordt ingelopen door de vaccinwedloop. Trump denkt dit te kunnen winnen met zijn eureka-momentje: injecties met desinfecterende vloeistof. Maar waarom werpt hij zich niet op als proefpersoon? 'Why?' (Annie Lennox, 1991) We zullen het nooit weten.
Wat we wel weten is dat maandag de basisscholen weer open gaan. Vaders, moeders, kinderen, allemaal happy. Nu wil ik voor de vaders de vreugde niet temperen, maar wel even een 'winstwaarschuwing' afgeven. Er is toch wel geknutseld de afgelopen dagen? Voordat het maandag is en we de juf en de meester weer het werk laten doen, krijgen we eerst nog de zondag. Dus, hard gewerkt met de kids? Knutselcadeautjes netjes ingepakt en verstopt op onmogelijke plekken? Oké, fijne Moederdag!
Pieta van der Mark