Die lieve goede Sint
Sinterklaas, wie kent hem niet. Na alle commotie over het wel en wee van zijn knecht dan nu maar eens iets positiefs over dit kinderfeestje. Ik werd jaren geleden door enkele familieleden uitgenodigd om Sint Nicolaas te spelen ten huize van mijn toen nog niet overleden schoonmoeder. Ervaring had ik niet, maar ik werd desondanks in het pak gehesen, keurig opgemaakt en vervolgens met een familiepiet aldaar bij haar thuis gedumpt.
Dan krijg je het volgende: er werd gezongen 'Daar wordt aan de deur geklopt', terwijl ik allang in de gang stond! Statig liep ik de kamer in terwijl het kozijn zijn best deed om mijn mijter van mijn hoofd af te hengsten. Piet probeerde alle kinderen op de grond te krijgen door volop met pepernoten te smijten, wat door mijn schoonmoeder niet bepaald in dank werd afgenomen. En dan ga je zitten, aangestaard door diverse nog gelovige kindertjes die zo snel mogelijk de pepernoten naar binnen proberen te werken. Ik vermoed dat de in de buurt wonende tandartsen hun praktijk enorm konden uitbreiden door alle opkomende gaatjes in tanden en kiezen! Het vervolgens ingezette liedje 'Hij komt, hij komt, die goede lieve Sint' werd niet eens tot een goed einde gebracht. Eén van de ouders deed alleen aan playback en deze moeder heb ik dan maar solo laten zingen voor het hele publiek. Tussen haar tanden door kon zij alleen nog maar fluisteren: 'Ik krijg jou nog wel, hufter'. Wat een feest, je eigen schoonzuster te grazen nemen!
'Wat een feest, je schoonzuster te grazen nemen!'
Vervolgens pakte ik het grote Sinterklaasboek erbij, met alle positieve en negatieve zaken van de diverse jeugdigen aanwezigen. Uiteraard wilde ik ze niet te hard aanpakken, maar de grootste manse aapjes kregen toch wel de wind van voren. De cadeautjes werden in rap tempo uitgedeeld, waarbij de beteuterde blik van menig kind boekdelen sprak: 'Is dit alles..?'. Ach ja, wanneer doe je het nou eigenlijk goed?
Wim Admiraal