2020
Ik lig in mijn bed en ik dans. Het was leuk, met de nadruk op was. Het was het feestje op weg naar 2020. 2020, zo'n mooi getal. Rond en robuust. Net als de wijn die ik nu achter mijn kiezen heb en die helaas nog walst in mij. In dit nieuwe jaar wordt twee glazen wijn voor mij de max.
'Als je altijd op de fiets zit dan gaat een auto al snel hard'
Ach ja, Max. Bij hem zou ik wel een stukje in de auto mee willen rijden. Verder fiets ik liever. Voor mij is 100 kilometer ook een heerlijke max. Als je altijd op de fiets zit dan gaat een auto al snel hard. Die keer dat je in de auto zit, realiseer je je nog hoe fijn het is dat je zonder eigen energie toch vooruit komt. Beetje sturen, wat met de pedaaltjes bewegen, radiootje aan. 'Drive My Car' (The Beatles, 1965), ik kan er best van genieten.
Tot op zekere hoogte dan. Parkeren. Een auto parkeren vraagt wel wat meer van je dan een fiets parkeren. Soms heb ik 'm zo in zijn vakje, maar helaas dat zijn de uitzonderingen. Ik wil het ook wel toegeven. De halve wereld weet het namelijk al.
Ik heb een kleinzoon die heel veel van auto's weet en houdt. Soms, in ongure weersomstandigheden, breng ik hem samen met zijn zusje met de auto naar school. Al ver van tevoren roept hij 'oma, parkeren bij school'.
Soms heb ik 'm zo in zijn vakje, maar helaas dat zijn de uitzonderingen.
Helaas, ik doe het niet. Hoeveel ik ook van hem houd en hoe graag ik ook een oma wil zijn die alles kan. Dit gaat 'm gewoon niet worden. Dus rij ik door naar het grote ruime parkeerterrein en wordt het nog even lopen naar school. Dat kan hij ook heel goed en snel. Hij is er altijd als eerste en ik, ik kom er samen met zusje achteraan met al de school- en gymtassen. Dat vindt hij wel tof. Van een oma die niet kan parkeren transformeer ik zo maar in een oma waar je best wat aan hebt.
Pieta van der Mark