Terug en vooruit
"Als je ver terug kunt kijken ligt er weinig voor je..", zo maar een zin die spontaan uit mijn pc rolt. Zeker als een jaar ten einde raakt kijkt de mens graag terug. Ik heb dat niet zo, wat geweest is, is geweest. Natuurlijk mag je dankbaar zijn voor al het moois wat jou in de loop der jaren overkomen is, maar er zijn zeker ook veel minder mooie zaken bij. Ik schreef voor de kerst een stukje met sentimentele gedachten, het was een soort liefdesverklaring aan degene van wie je houdt of gehouden hebt. Dan praat ik niet over scheiding in het laatste geval, maar over het verlies van je beminde door overlijden. Ik kreeg behoorlijk wat reacties op het stukje, het had blijkbaar lezers geraakt. Bij het verlies van je beminde wil je zeker terugkijken maar misschien vergeet je dan de dag van morgen. Ik kan daar theoretisch veel over zeggen maar in de praktijk dat zelf meemaken lijkt me zwaar. Hoe kom je over het verlies van je dierbare heen, wie kunnen jou daarbij helpen? Je kinderen of kleinkinderen wellicht, maar als die er nu niet zijn? Als je relatie kinderloos is gebleven en je, na het heengaan van je beminde, er alleen voor staat? Kennissen, vrienden, familie..? Kun je dan optimistisch en positief gestemd vooruit kijken wat de dag van morgen je brengen zal? Wat kun en mag je dan nog verwachten? Ik hoop en wens dat jij, maar ook ik, die dat verlies (nog) niet meegemaakt heeft, steun en liefde geven aan zij die dat wel hebben. Even begrip hebben als de ander een zwart moment heeft en, zoveel als in je macht ligt, die ander je steun geven. Ik beloof je, geachte lezer, dat ik dat ook probeer en een volgende keer weer eens een wat luchtiger column zal schrijven. Want de laatste tijd zit ik wel veel aan de sombere kant, tijd van het jaar.
Zoek daarom snel weer de zon op!