Fijne dag!
Je zal maar gewoon je leven kunnen leven. Een keuze hebben in hoe je je dag gaat doorbrengen. Je goed voelen. Plannen kunnen maken. Spontaan iets ondernemen. Vrij zijn. Het voelt als iets buitengewoons. Iets wat je alleen ziet in films. Leest in sprookjes. Maar het gebeurt overal om mij heen. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Waarom lijkt het dan bijna onhaalbaar, terwijl zij het doen zonder er bij na te denken. Waarschijnlijk zonder zich écht te realiseren hoe magisch het is wat ze kunnen. Het leven waarin ik ooit zo leefde, voelt als een vorig leven. Onherkenbaar. Als een herinnering aan een droom. Maar als het zo "normaal" is, de meeste mensen het met het grootste gemak doen, dan moet het toch niet zo ver liggen? Niet zo onmogelijk zijn als dat het lijkt?
Het is een gekke tijd waar ik me nu in bevind. Een soort tussentoestand. Een vacuüm. Een vagevuur? In afwachting van iets wat doodeng is, maar waar ik tegelijkertijd naar uitkijk en al mijn hoop op heb gevestigd. Een risicovolle operatie die, als het goed is, enorme (positieve) veranderingen met zich mee zal brengen. Er is gezegd dat het hoogstwaarschijnlijk in februari gaat gebeuren, maar de datum is nog steeds onbekend. En dat voelt onzeker. Ik heb het gevoel dat ik me nog niet echt kan voorbereiden, maar óók dat het elk moment kan gebeuren. Geen besef van tijd. Geen besef van wat er nu precies écht komen gaat. Maar zenuwachtig ben ik wel. Bang zelfs misschien een beetje. Maar ik kan ook niet wachten tot het zo ver is. Het moet gewoon gaan gebeuren nu. Het heeft lang genoeg geduurd.
Want wat als het onmogelijke veel dichterbij ligt dan dat het voelt? Wat als dit het laatste puzzelstukje is dat ik moet neerleggen. De laatste afslag die ik moet nemen. En ik er dan opeens ben? In de wereld die zich afspeelt buiten mijn donkere en stille kamer? Wat als het buitengewone verandert in realiteit? Het onwerkelijke in normaal? Mijn leven in dat sprookje dat ik ken uit mijn dromen en mijn vage herinneringen. Of in die romantische comedy waar iedereen bij wegzwijmelt. Wat als mijn "vorige leven" verandert in een nieuw leven. En ik eindelijk mijn dromen en doelen mag waarmaken. Nieuwe herinneringen mag creëren. Krijg waar ik al zo lang zó naar verlang. Wat nou als dat gewoon lukt?