OZOS laat in 'Leedvermaak' de vele gezichten van de liefde zien
SCHAGEN - Toneelvereniging OZOS, Ontwikkeling Zij Ons Streven, bestaat al sinds 1 oktober 1946. Op dit moment heeft zij twaalf leden, plus een aantal getrouwen en bijzondere leden. Die verlenen hand-en-spandiensten, zoals vormgeving van het leaflet en het decorontwerp en uitvoering. Komende week spelen zij vanaf 7 maart meerdere malen het stuk 'Leedvermaak van Judith Herzberg in het Scagon.
Thema's in het stuk breder dan alleen WOII
"De leesclub las vele stukken en bracht dit terug tot een top 5", vertelt speelster Miriam Dekker. "In het kader van 75 jaar bevrijding viel de voorkeur op dit stuk. Het stuk heeft een inhoud en thema waarvan wij vinden dat hij niet vergeten mag worden." Ze legt uit dat de thema's breder gezien kunnen worden dan alleen de tweede wereldoorlog. "Het gaat over traumatische ervaringen, onder andere in de jeugd, bijvoorbeeld van kinderen die gedwongen gescheiden worden van hun ouders."
Deze kinderen komen in de oorlog terecht bij onderduikouders, terwijl de eigen ouders naar een concentratiekamp vervoerd worden. Door het uit elkaar trekken van families krijgen kinderen bindingsangst. Speelster Mieke de Ruiter voegt toe: "Het stuk laat zien wat de oorlog heeft gedaan waardoor families beschadigd zijn. Speelster Marleen Nijenhuis voeg direct toe: "En waardoor ze in de problemen komen."
Problemen spelen door
Het stuk speelt zich af in de eerste helft van de 70-er jaren, vijfentwintig jaar na de bevrijding. Na de oorlog lijkt het voor buitenstaanders alsof het allemaal goed komt: de ouders komen terug uit de concentratiekampen en worden weer samengevoegd met hun kinderen. Maar de problemen spelen door in de tweede generatie.
Nieuwsgierig aagje
Marleen speelt Janna, een buitenstaander. "Ik zie haar als een nieuwsgierig aagje. Ze kijkt en luistert, ze verzorgt de catering en de drankjes als werkstudent. Ze is niet Joods, na de oorlog geboren en zeer nieuwsgierig. Ze voelt zich betrokken in het grote geheel, dat wordt onder andere duidelijk tijdens de scène waar Ada,
Lees verder op pagina 23.
