Kerstsfeer
In de hoek van de kamer staat de kerstboom, opgetuigd en mooi. Er zitten zoveel lampjes in dat tellen haast onbegonnen werk is. Ik zit aan tafel en voel de onheilspellende rust die de aanwezigheid van die boom tot een grap maakt. Hier hangt geen kerstsfeer... denk ik en roer ongemakkelijk in mijn lege koffiekopje. Tegenover mij zit het echtpaar, nors en zwijgend. Hij draait verveeld een shaggie en weet dat er in huis niet gerookt mag worden. Zij vindt de geur onaangenaam en er zijn vaak genoeg harde woorden over gevallen. Nu accepteert hij dat en rookt, nog altijd onder protest, op het balkon. Zij heeft een roddelblad voor zich liggen en ik lees, op de kop, dat André nu dolgelukkig met zijn Bridget is. 'Die wel!', mompel ik en de vrouw kijkt op. "Wat zeg je?", vraagt ze zacht. "Ach, ik zei dat geluk ook in accepteren zit. Erkennen van elkaars wensen en weten dat een ieder leefruimte nodig heeft om gelukkig te zijn", antwoord ik. Zozo, waar haal ik die wijsheid vandaan? De vrouw knikt en zucht. "Komen de kinderen nog met de feestdagen?", vraag ik om de stilte te breken. "Nee, die willen dit jaar kerst op hun eigen manier vieren.", reageert de man heftig, "die zie je alleen als er geld te halen is!" Ik knik en zoek een manier om zo snel mogelijk weer weg te komen. Thuis wacht mijn vrouw en heerst gezelligheid. "Weet je wat..", flap ik er opeens, totaal onverwacht uit, "Jullie komen die eerste dag gezellig bij mij, we hebben toch ieder jaar veel te veel!" Beiden kijken mij verrast aan en de vrouw lacht dan: "Wat leuk, dan bak ik een heerlijke tulband!" "Ja, en ik zorg voor een drankje en een rokertje, is dat een goed idee?", vult hij aan. "Mooi, maar bij ons mag je alleen op het balkon roken.", antwoord ik. "Ja, dat is logisch!", zegt de man, "wie wil nou die stank in huis hebben?" De twee kijken elkaar nu blij aan.
Ik vertrek en vraag me onderweg af hoe ik mijn vrouw vertel dat ze met de kerst gasten krijgt…