Er was eens....
Hoewel ze eeuwen naast elkaar
apart gelukkig waren
Besloten ze op zekere dag
Wellicht een beetje aangemoedigd
door het bevoegd gezag
Tot een poging met elkaar te paren.
Zo lang gewacht, je ziet het vaak
Was het ook deze keer in één keer raak
Maar, hoewel zij zichtbaar
reeds lag uit te botten,
Wilde het met de naam voor het kind
niet erg vlotten.
Dat kwam zo:
hij was een tikkeltje blasé
En zocht naar een naam onder de exoten
Terwijl zij, daar zat ze helemaal niet mee
Met simpeler sop was overgoten.
Zij konden samen niet besluiten
En verlieten zich tenslotte,
het kostte wel wat duiten,
op wat hulp van buiten...
De bevalling zelf viel reuze mee
Het was zo gepiept na een wee of twee
En toen dit klusje was geklaard
Is ook het namenstormpje
snel bedaard...
En leefden ze nog lang en gelukkig
Zij op de Dijk en hij in de Waard
Wijb