'Ik droom nog steeds van een turnhal'
ENKHUIZEN - Leni van der Pal (74) viert haar 40-jarig werkjubileum bij gymnastiekvereniging Vek-Wik. Inmiddels is Leni net zo bekend en verweven met de oudste Enkhuizer gymvereniging als juf Sien Muskee en meneer Mazereeuw. Bij een Facebook foto van de oude gymzaal in de Westerstraat lees je tegenwoordig ook ' ja leuk, met juf Leni'.
Leni is opgegroeid in het Westland. De liefde bracht haar naar Enkhuizen, waar ze in 1970 met Jan van der Pal trouwde. Toen hun zoon Michel kwam, kozen ze voor een eengezinswoning in Bovenkarspel, waar ze nog steeds wonen.
'Blijf bewegen. Pak zo min mogelijk de auto'
Leni staat al 52 jaar in de gymzaal. Ze turnde zelf ook en draaide verschillende Nederlandse kampioenschappen. Haar beste onderdeel was brug. "Ik was niet zo heel lenig, maar wel sterk en ik beheerste de techniek goed. Ja, op de brug ongelijk kon ik mij altijd lekker uitleven." In 1968 haalde ze haar licentie voor verenigingsleidster. Toen ze in Enkhuizen kwam wonen, werd ze meteen lid van Vek-Wik en turnde een aantal jaren in de keurploeg. Daarnaast gaf ze les bij gymverenigingen in Bovenkarspel en Westwoud. Op verzoek van Sien Muskee kwam ze in 1980 in dienst van Vek-Wik. Ze gaf les aan kleuters, jeugd en volwassenen en trainde de keurploeg.
Dieptepunt
Als een van de hoogtepunten in haar carrière noemt ze een springwedstrijd in sporthal de Drecht waar bijna alle Vek-Wik ploegen van jong tot oud met maar liefst negentien medailles naar huis gingen. "Ja, toen was ik wel trots", glundert Leni. Dieptepunten weet Leni ook nog. "Toen we uit de oude gymzaal moesten naar de veel duurdere zaal aan de Kuipersdijk. En dat de contributie flink omhoog moest wat leden kostte en de zaal in de Westerstraat vervolgens nog drie jaar heeft leeggestaan. Ja dat was jammer." De wedstrijden met de keurploeg-meiden in de weekenden vond ze altijd heel leuk. "Het nam wel veel tijd in beslag, maar ik had het geluk dat Jan er altijd was voor onze zoon." In die jaren gaf ze ook nog les aan jongens. "Een aantal van hen trainde extra uren in Bovenkarspel en eentje werd toen vijfde van Nederland."
Ambulancepersoneel
Leni is net hersteld van een hartinfarct. Gelukkig gaat het weer goed met haar en geeft ze sinds kort weer les. "Heel raar om mee te maken, ik dacht altijd dat ik kerngezond was." Voor wie haar goed kennen: Leni is altijd onderweg en bezig. "Ik ben heel blij met het ambulancepersoneel. Zij hebben mij gereanimeerd, dankzij hen ben ik er nog." Haar eerste les na haar ziekteverzuim vond Leni een beetje spannend, maar aan het einde van de week is alle vertrouwen weer terug. In een les werd al gegrapt dat Leni er vast naar uitgekeken had om de leden weer een pittige les te geven. "Haha ja, dat begreep ik. Nou gelukkig ben ik mijn conditie niet kwijtgeraakt, de basis was gelukkig goed." Dat is gelijk haar tip voor anderen: "Blijven bewegen is erg belangrijk. Ga lekker fietsen of wandelen en pak zo min mogelijk de auto. In de tuin werken is ook goed voor je."
Lekker in je vel
Wat Leni belangrijk vindt aan haar lessen is dat haar deelnemers lekker in hun vel zitten. Ze maakt graag een praatje en stuurt een kaartje als iemand een tijdje ziek is. En alle stekkies en zaden uit haar tuin deelt ze ook graag uit. "Ja, leuk toch? Zonde om weg te gooien, ik maak er liever iemand blij mee. Regelmatig krijg ik dan na een tijdje een fotootje van de gegroeide stek."
Grote droom
Leni droomt nog steeds van een turnhal in Enkhuizen. "Dat zal ik wel niet meer meemaken", grapt ze. "Net als een fusie tussen Vek-Wik en Dindua. Daar wacht ik ook al 40 jaar op. Ik zou het heerlijk vinden als de clubs samen gingen."