Aantrekkelijke winkelstad
Het teruglopen van het aantal bezoekers aan de winkelstraten heeft vele oorzaken. Natuurlijk dit jaar: corona. Maar los hiervan: een verpauperde gevel in het straatbeeld werkt niet mee om zodirect weer eens gezellig te winkelen.
Of iets mooi of lelijk is, word je het lastig eens en dit is niet van vandaag of gisteren. Ook in de 19e eeuw worstelde de bouwkunstenaar met wat bouwkundige schoonheid was. Toen speelde de zuilenorde van de Grieken en Romeinen nog een belangrijke rol, er zijn vele boeken over vol geschreven. Ook in de 20e eeuw had de architect geen eenduidige definitie voor wat betreft schoonheid en ook nu nog is er discussie. Daarom een voorbeeld om zelf te oordelen.
Laatst viel mijn oog op punt in de Langestraat, waar deze kruist met de Houttil en de Boterstraat. Aan de ene zijde het in 2017 gerenoveerde pand van lunchroom Prego, een Amsterdamse School-stijl pand uit 1925, dat vorig jaar de Puienprijs won. Aan de overkant de winkel Mi Vida in een 16e eeuwse pand met een 19e eeuwse gevel dat dit jaar is opgeknapt. Prachtig eigenlijk.
Maar aan de andere kant liggen winkelpuien levenloos onder de historische gevels. Het contrast tussen mooi of lelijk op één kruising kan niet groter. Bij de opgeknapte gevels is de winkelpui in harmonie mét en onderdeel ván de bovenliggende gevel. Dat ontbreekt op tegenover gelegen hoeken. Alleen het houtwerk is een andere modekleur geverfd.
De tendens om regelmatig een nieuwe trendy gevel aan te brengen, is niet duurzaam en mist variatie. Het geld kan beter besteed worden aan het ontwikkelen van een duurzame winkelpui, die aansluit op de architectuur van het betreffende pand en de uitbater de mogelijkheid geeft reclame te maken.
Lucas Zimmerman, HVA