Flow in de Hugohopper
'Weet je wat ik het stomste woord vind, Arie? Omhoogvallen. Ja echt, dat woord bestaat! Alsof de zwaartekracht een leugen is. Zelf viel ik gisteren ook omhoog. Nee, niet zoals al die dikdoeners die op handen gedragen worden en vetgemest met bonussen, toeslagen, reiskosten zonder te reizen, wachtgelden zonder te wachten. In een heel andere flow kwam ik terecht ondanks dat het Blue Monday was.'
'Wat zit je nou te raaskallen, Jopie, jij schiet zowaar door de geluidsbarrière heen! Heb je soms weer een slok teveel op? Je zou daar toch hulp voor vragen?'
'Bestuurslieden hebben moeten klauteren en knokken om de top van de fusie te bereiken'
'Daar heb ik het nu juist over, Arie! Gister was ik bij Mee & de Wering geweest voor een gesprek. Ik heb er alleen niks aan gehad omdat ik alleen maar kon denken aan die nieuwe naam voor de fusie. Dag en nacht was ik er mee bezig, weet je. Ik hoorde niet eens wat die vrouw allemaal tegen me brabbelde. Die naam! Die trok me bijna de hemelpoort in. Wat een vondst. De Wering! Dát moet het worden. Een prachtnaam. Als vette verdediging tegen dat Bolwerk van die omhooggevallen prachtstad. Snap je die flow nou van mij?'
'Proficiat, Jopie, je bent gelukkig weer op de aarde. Die bestuurslieden van Heerhugowaard en Langedijk hebben moeten klauteren en knokken om de top van de fusie te bereiken. Ooit hadden ze nog tegen de drie windmolens gevochten, net als Don Quichot. Die kwamen boven het maisveld uit. Eigenlijk hadden ze een koppie kleiner gemoeten. De mensen konden er niet van slapen, de zwiepslagen knorden door hun woningen heen. Maar wat ik nou zo jammer vind, Jopie, die meesterlijke vondst van jou kan je niet eens meer melden bij de nieuwe namencommissie. De datum is al lang verstreken.'
'Jammer, Arie. Daar gaat het feestje. En de flow. Onze neus voorbij…'
©Tom van Rossum