'Mij papa'
Mocht je snel geëmotioneerd zijn, dan raad ik je af om verder te lezen. Ik ben er namelijk de hele dag van van slag geweest, terwijl mijn zoontje slechts zijn woordjes wilde leren. Jason is nu bijna twee en leert - nu hij de meeste dierengeluiden goed onder knie heeft - elke dag weer nieuwe woorden bij. Zo snapt hij dat hij heel hard 'bij!' moet roepen om te laten weten dat hij niet bij de deurkruk kan. Gevolgd door 'open!' om zijn bediende (ik dus) de deur te laten openen. Geen idee waarom alles zo luid moet bij hem.
'Ik ben de hele dag van slag geweest, terwijl mijn zoontje slechts zijn woordjes wilde leren'
Het woordje 'iieeee' is verwarrend, dat kan zowel 'baby' als 'tanden poetsen' betekenen. Afhankelijk van de situatie waarin hij zich bevindt. Ik adviseer zijn naasten om meteen naar hem te kijken als hij 'tijt!' roept. Anders blijft hij dat net zo lang roepen totdat je hebt gezien dat hij van een laag krukje kan springen.
Jason zit nu in de fase waarin hij leert voor zichzelf op te komen. Met 'it' is het duidelijk dat hij zichzelf (ik) bedoelt. Maar het woordje 'mij' is veel handiger. Het is uitermate vervelend voor zijn zus als hij haar nieuwe pop afpakt, ermee wegrent en 'mij pop!' roept. Zodat zij weer in tranen is.
'Zo'n moment waar je intens gelukkig en tegelijkertijd intens verdrietig van wordt'
Jason heeft zijn vader nooit gekend, omdat hij pas twee maanden na zijn overlijden ter wereld kwam. Het enige dat hij van hem heeft gezien zijn foto's en hij weet dat zijn broer en zussen daar papa in herkennen. Ik was verbaasd toen hij gisterochtend mijn telefoon van het nachtkastje pakte, op het aan-knopje drukte en 'mij papa' tegen de schermafbeelding bleef zeggen. Het was een bijzonder moment. Zo'n moment waar je intens gelukkig en tegelijkertijd intens verdrietig van wordt. Ik was er stil van. Jason heeft helaas het egoïstische idee dat deze papa alleen van hem is. Op de vraag of dat ook Evy's papa is, zegt hij keihard 'nee, mij papa!'.