Column Isa Bron
Zowel binnen als buiten mijn werk, in de gezondheidszorg, ontmoet ik veel mensen. Ik werk bij een huisartsenpraktijk en in een Hospice. Dit levert mij veel inspiratie op, die ik met de lezers wil delen. De verhalen liggen op straat. Je moet er wel oog voor hebben.
Ouderen bewegen te weinig. Wetenschappers hebben het in de media steeds vaker over het belang hiervan. Onlangs hoorde ik dat zelfs kauwen onder de noemer bewegen valt. Soepele spieren in het gezicht. Eerder was al bewezen, dat kauwgom kauwen de concentratie versterkt. Dat is natuurlijk mooi meegenomen bij het nodige denkwerk. Tegelijkertijd mogen we niet te opzichtig kauwen en zeker niet met open mond. Dat zou een onsmakelijke vertoning zijn. De tachtigplussers stammen uit het tijdperk van doorgekookte groenten, geprakt met gekookte aardappels en draadjesvlees dat uit elkaar valt. Daaroverheen een schep vette jus voor een smeuïg geheel. Het glibbert zo lekker naar binnen. Afgelopen week kwam er een tachtigplusser op het assistentenspreekuur. Hij had een klein plekje weg laten halen achter zijn oor. Drie hechtingen hadden de ontstane wond mooi gesloten. Nu, één week later, is meneer blij dat deze draadjes eruit mogen. Overduidelijk kauwend komt hij binnen, inclusief bijbehorend geluid. Zijn mond blijft daarbij op een grote kier staan. De speekselproductie neemt zichtbaar toe. Misschien wil meneer zich concentreren op dit voor hem bijzondere moment. Als ik achter hem sta met een pincet en een klein puntig schaartje blijkt het nog moeilijk om goed te richten. Meneer gaat nog sneller en harder kauwen. Zijn oor beweegt mee op het ritme van de kaken. Tussen twee kauwbewegingen door, knip ik hechting nummer één door. In nog sneller tempo volgen hechting twee en drie. Pfff. De klus is geklaard.
Even mijn kauwgom weggooien
Meneer zegt dat hij dit spannender vond dan de hele ingreep. Ik ook! Voor hij zijn jas aantrekt, vraagt hij waar de prullenbak is. "Even mijn kauwgom weggooien", zijn z'n laatste woorden, voor vertrek. Met de kaken stijf op elkaar geklemd geeft hij mij een dankbaar knikje en vertrekt. Uitgekauwd…